Κύπρος: 44 χρόνια σκλαβιάς

Κύπρο μου σ’ ερωτεύθηκε, του Αττίλα η κατοχή κι εφιάλτη κίνησε να έρθει να σε βρει

Μαντάτα μαύρα έφερε μέσα στο καλοκαίρι το όνειρο πυρπόλησε στις ¨20¨ του Ιούλη.

Πισώπλατα ο άπιστος σε μπήγει το μαχαίρι σκορπίζει το θανατικό, και σένα κόβει ευθύς σε δύό.

Κατάρα έχουν τα κύματα και η θάλασσα ματώνει πνίγει τα γέλια μέσα της, βάρβαρους ανταμώνει.

Κουρσεύουνε οι πειρατές με τρίαινες πολέμου, τις ελπίδες σου βάζουν φωτιά και καίνε όνειρα τρανά.

Μαύρο φεγγάρι Κύπρο μου σου έλαχε να δεις με αγγέλους ανάπηρους και άγιους τυφλωμένους.

Ποιοί Θεοί επέτρεψαν ,να σου κεντήσουν την καρδιά με βόλια και τουφέκια;

Λυγμοί τραντάζουν τα βουνά ζωές θερίζει ο χάρος μαύρα μαντήλια έδεσαν κορίτσια στα μαλλιά!

Προικιά είχες ξεχωριστά ,ζαφύρια και ρουμπίνια με της σελήνης βελονιά δαντέλες ακρογιάλια .

Σάβανα τώρα φόρεσες στη σάρκα σου που καίει λιβάνι τα λουλούδια σου σκορπάνε απατηλά

Οργή μοίρας σε χτύπησε την αποφράδα μέρα σκέβρωσε ο πενταδάκτυλος απ τον πολύ καημό.

Τάφοι μες τα χαλάσματα επικήδειο ζητάνε αίμα αθώων που βογκά μεσ’σε άδεια αγκαλιά..

Ορφάνεψε η Αμμόχωστος ,καμπάνες δεν ηχούνε οι εκκλησιές γίναν’ τζαμιά με κεραυνούς τα ουρλιαχτά..

Δάκρυ στάζουν τα γιασεμιά Κερύνεια για σένα, στα χώματα τους τα ακριβά που περπατούν Τούρκοι βαριά..

44 χρόνια πέρασαν που είσαι σκλαβωμένη που σε χωρίσανε στα δυό, της Αφροδίτης αλάβαστρο!

Και αν βάρβαροι, αντίχριστοι, με θρήνους σε γέμισαν είθε να ακουστεί ξανά :Ανάστασης καμπάνα…

Μέλη Φωτιάδου