Να αφήνετε τους ανθρώπους στην ησυχία τους. Να μην τους εκβιάζετε συναισθήματα, να μην τους εκθειάζετε για να γίνεστε αρεστοί, να μην τους πολύ πλησιάζετε. Να είστε τόσο κοντά όσο αντέχετε.
Δεν χρειάζονται οι άνθρωποι ούτε πολύ παραμύθι, ούτε πολύ δήθεν ενδιαφέρον. Χρειάζονται ειλικρίνεια. Και εφόσον εσείς έχετε τσακωθεί μαζί της μην τολμάτε να κάνετε τους φίλους. Γνωρίζοντας τον κακό σας χαρακτήρα να προσέχετε και να φυλάγεστε.
Κανένας δεν αφήνεται χωρίς την θέληση του. Ξέρει ότι μπορεί να είστε σκάρτοι, όμως σας δίνει ευκαιρίες, όχι γιατί σας πιστεύει απαραίτητα, αλλά γιατί εκείνος δεν είναι ακόμα σκάρτος. Έχει μέσα στην καρδιά του την πίστη και την ελπίδα ότι εσείς ίσως δεν είστε σαν τους άλλους. Στο τέλος ξέρει, δεν πληγώνεται, απλά επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά.
Δεν έπεσε έξω. Εσείς κολυμπούσατε χωρίς σωσίβιο. Εκείνος πνιγμένος ήταν ξανά και ξανά.
Τι κακό να του κάνει μια ρηχή θάλασσα που τσαλαβουτούσατε;
Εσείς θα μείνετε πάντα στα απόνερα και στα θολά. Εκείνος έχει μάθει στα βαθιά και στα σκούρα νερά να πνίγει τους καημούς του. Εκείνος δεν πνίγεται. Βουτάει στα κρύα νερά και εξαγνίζεται.
Να αφήνετε τους ανθρώπους στην ησυχία τους.
Εάν δεν έχετε καλή σχέση με την αγάπη μην πουλάτε αγάπη. Εάν σας στενεύει η ψυχή σας μην δοκιμάζετε ξένα συναισθήματα πάνω σας και μετά σας περισσεύουν.
Εάν εσείς, έχετε πληγωθει δεν σας φταίει ο άλλος να τον πληγώνεται.
Εάν δεν έχετε συστηθεί με την καρδιά σας δεν είναι ώρα για γνωριμίες.
Πηγαίνετε πιο κει να παίξετε.
Επιτέλους ψάξτε να βρείτε μια αλάνα σκουπιδιών να ρίχνετε μέσα τις αμαρτίες σας.
Αλλά αφήστε ήσυχους κάποιους ανθρώπους που δεν σας έχουν ενοχλήσει.
Δεν σας ζητήσανε να τους πλησιάσετε.
Μην τους χαραμίζετε.
Δεν είναι εύκολο να σας συγχωρούνε συνέχεια.
Έχει και η συγγνώμη πιά, γίνει μια πόρνη, που μπαίνει από στόμα σε στόμα. Το δικό σας. Και εσείς την καλό πληρώνετε.
Μπέττυ Κούτσιου
ΣΥΓΓΝΩΜΗ. ΑΥΤΗ Η ΜΙΚΡΗ ΠΟΡΝΗ.
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
