H ιστορία σε επανάληψη
Καλοκαίρι και σε αυτή τη στιγμή κάθε χρόνου ένα θεριό ζωντανεύει. Φωτιά, αυτή που δεν φουντώνει μόνη της αλλά δημιουργείται. Άνθρωποι την ανάβουν, αυτοί που ζουν μέσα σε μια κοινωνία μαζί με άλλους. Τα γιατί και τα πως λίγο πολύ γνωστά και ξανά ιδωμένα. Δεν σε ξαφνιάζουν οι λόγοι, σε τρομάζει ο όλεθρος που φέρνουν σαν επακόλουθο.
Περιουσίες, κόποι μιας ζωής καίγονται ως παράπλευρες απώλειες. Συμπεριλαμβάνοντας μέσα σε αυτές ανθρώπους και ζώα, γιατί κι αυτά τα τελευταία ψυχούλα έχουν μέσα τους. Φωνή έχουν, καρδιά έχουν. Ουρλιάζουν ζητώντας έλεος, τρέχουν να σωθούν, παγιδεύονται, κάποιοι διαφεύγουν. Η λαίλαπα κάνει το πέρασμα της, θέλοντας και μη, άβουλη είναι, άλλη την πυροδότησαν. Φυσά και ευνοϊκά ο άνεμος. Όλα ταχτοποιημένα. Κι αφού τελειώσει την δουλειά της περνώντας πάνω από κάθε έμψυχο ή άψυχο σιγεί.
Έτσι έρχεται η επόμενη μέρα και οι φωνές έχουν εξαφανιστεί. Το μαύρο έχει καταπλακώσει τα πάντα, στάχτη τα έχει κάνει. Κάποιοι σώθηκαν, άλλοι χάθηκαν για πάντα, κάποιοι αγνοούνται.
Κι οι ώρες περνούν, αυξάνοντας συνεχώς τον αριθμό των νεκρών και μειώνοντας εκείνον των αγνοουμένων.
20, 40, 60…
Κι εσύ παρακολουθείς τον αριθμό να αυξάνεται.
Μέσα σου φωνάζεις ας είναι η τελευταία φωτιά για φέτος.
Συνειδητοποιώντας την σκέψη σου, σφίγγεται η καρδιά σου.
Θεέ μου συνηθίσαμε την καταστροφή και την περιμένουμε.
Μα κάνε να είναι η τελευταία επανάληψη της.
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
