Δεν σου έχω μιλήσει ποτέ για εκείνη. Σου έχω πει για σκέψεις, όνειρα, απόψεις δικές της που ίσως αγγίζουν λίγο και την δική σου φιλοσοφία. Μα για κείνη ποτέ κάθε αυτόν. Ίσως είναι κάποια που σου μοιάζει, μα από την άλλη μπορεί να είναι εκείνο το είδος ανθρώπου που ποτέ δεν θα ήθελες να μιμηθείς. Είναι όμως εκατό τις εκατό αληθινή κι αυτό είναι κάτι που την κάνει περήφανη στα τριάντα παρά κάτι της.
Έχει ζήσει, έχει νιώσει στο πετσί της δύσκολες μα και όμορφες στιγμές. Και πίστεψε είτε χαμογελώντας είτε δακρύζοντας θυμούμενη τις πια, δεν θα γύρναγε πίσω τον χρόνο να διαγράψει καμία από αυτές. Δεν έχει νόημα μα και να είχε, τις έχεις αγαπήσει όλες πια. Αυτές είναι τα όπλα της, τα ταξίδια του μυαλού της. Μα δεν της φτάνουν θέλει να δει πια την συνέχεια.
Αγαπάει την ζωή, τους ανθρώπους, λατρεύει άλλωστε αυτό το ρήμα σε οποιοδήποτε χρόνο και κλίση του. Ζει για αυτό και μόνο η απουσία του πλέον μπορεί να την φοβίσει. Ναι, μόνο αυτή η σκέψη μπορεί να την κάνει να τρέμει το φυλλοκάρδι της. Της, την πρόσφεραν λοιπόν και σε άλλους την έδωσε, μα σε άλλους όχι. Δεν μιλάμε για αγία και ποτέ δεν θέλησε αυτόν τον τίτλο.
Έχει κάνει λάθη και έχει απολαύσει πάθη. Διέγραψε ανθρώπους μονοκοντυλιά από την ζωή της, μα δεν μετάνιωσε στιγμή για αυτό. Ήταν επιλογές της και τα πίσω μπρος ποτέ δεν τα γούσταρε. Σιχαίνεται τα δήθεν, την υποκρισία, τα ψεύτικα χαμόγελα και αν τα αντιληφθεί ελαφρά τη καρδία στέλνει στον διάολο τους γεννήτορες τους. Ναι, κι ας παραμονεύει η μοναξιά της στην γωνία.
Με αυτή είχε πάντα μια σχέση ανάγκης και άρνησης. Δεν την θέλει μόνιμο συγκάτοικο της αλλά την αποζητά ώρες ώρες. Την χρειάζεται όταν χάνεται στον κόσμο της. Ζητά την αγκαλιά που θα την πάρει μακριά της, μα όχι εκείνη την πρόχειρη. Αλλά αυτήν που θα βάλει φωτιά και αγάπη στην καρδιά της.
Στον χείμαρρο θέλει να βυθίζεται κι αυτό είναι σαν να της δίνει ζωή, αντί να της την παίρνει. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Και κοίτα τώρα με κοιτάει και χαμογελάει. Ελάφρυνε η καρδιά μου, λέει. Εύχομαι όμως να απεγκλωβίστηκαν και κάποιοι που ίσως μου μοιάζουν. Μπορεί της απάντησα και μου έκλεισε το μάτι.
Χριστίνα Ρογκάκου
“Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει.”
