Τα θύματα που δεν θα μετρηθούν
Συμφωνούμε όλοι πως η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι αδιαπραγμάτευτη και ανεκτίμητη, από την τελευταία πυρκαγιά που μάτωσε την χώρα με τον απροσδιόριστο ακόμα αριθμό των ανθρωπίνων ζωών που χάθηκαν σε δευτερόλεπτα.
Αλλά τα θύματα είναι πολλά περισσότερα, θύματα για τα οποία δεν θα μιλήσει κανείς, γιατί έχουν τέσσερα πόδια, έχουν φτερά ή ουρά. Αλλά είναι και αυτά ψυχές…
Ψυχές αθώες, θύματα του ανθρώπινου παραλογισμού!
Τι και αν έχουν ένστικτο να αντιλαμβάνονται τις επικείμενες καταστροφές, τι και αν τρέχουν και πετάνε!
Η φωτιά… καταπίνει τα στρέμματα πευκόφυτου δάσους, προλαβαίνει τα άγρια ζώα κατά την διαφυγή τους…
Ο φόβος στο βλέμμα τους…
Άγρια ζώα και πουλιά αφήνουν τις ψυχές τους ελεύθερα… Με τον φόβο ζωγραφισμένο στο βλέμμα τους… Η άγρια πανίδα…
Σβήνει…
Αυλές σπιτιών με οικόσιτα ζώα…
Αλλά και τους καλύτερους και πιστούς συντρόφους των ανθρώπων…
Γατιά και σκυλιά…
Τα περισσότερα μαζί με τους ανθρώπους τους… Αρνούμενα να φύγουν μακριά τους… Έμειναν με τους ανθρώπους τους… Έδιναν και έπαιρναν αγάπη την ύστατη στιγμή.
Κάποια έφτασαν στην θάλασσα και κολυμπώντας φοβισμένα μέχρι έναν κοντινό βράχο ανέβηκαν απάνω να σωθούν….
Η θλίψη είναι ακόμα μεγαλύτερη αν σκεφτούμε και αυτά τα αθώα πλάσματα που δεν έφταιξαν τίποτα! Θύματα αθώα, στον βωμό της ανθρώπινης ανευθυνότητας και του κακού συντονισμού.
Οι φιλοζωικές οργανώσεις κινήθηκαν άμεσα, κτηνίατροι αφιλοκερδώς προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες σε τραυματισμένα ζώα.
Αυτές τις δύσκολές ώρες, ότι και να σκεφτούμε πονάει το ίδιο…
Άνθρωποι, ζώα και οικολογική καταστροφή… Σε ένα γκρίζο και σταχτί φόντο να θυμίζουν πως κάποτε εκεί κυλούσε μια παραδεισένια ζωή.
Νίκος Μιχαλόπουλος