Άφησε με να σε αγαπάω όπως μόνο εγώ ξέρω
Άφησε με να σε αγαπάω όπως χθες.
Που δεν σε ήξερα.
Που σε περίμενα.
Που ξυπνούσα με την μορφή σου στα μάτια μου και την γλύκα στην καρδιά μου.
Άφησε με να σε αγαπάω όπως σήμερα.
Που δεν σε έχω πια.
Και εκείνο το σημάδι στον λαιμό μου
είναι, ό,τι κουβαλάω από εσένα πάνω μου.
Άφησε με να σε αγαπάω όπως την πρώτη φορά.
Που η γεύση των χειλιών σου, ήταν ο λόγος που είχε ταξιδέψει τόσα χρόνια η ανάσα μου για να σε βρει.
Που τα χέρια μου πάνω στο σώμα σου,
βρήκανε τον λόγο να ξετυλίξουν τα δάχτυλα τους για να ακουμπάνε μόνο εσένα.
Που τα μάτια μου ανακάλυψαν τον προορισμό τους πάνω στα δικά σου μάτια.
Έστω και εάν χρειάστηκε να θαμπώσουν πολλές φορές στην διαδρομή.
Άφησε με να σε αγαπάω όπως αύριο.
Που δεν θα έχει μείνει τίποτα από εμένα και εσένα πια εδώ.
Παρά μόνο δύο μικρές ψυχές που αγαπήθηκαν πολύ.
Άφησε με να σε αγαπάω όπως συνήθισα, νύχτες και μέρες άδειες από τότε που έφυγες.
Μόνη μου!
” Άφησε με να σε αγαπάω όπως μόνο εγώ ξέρω. “
~ Μπέττυ Κούτσιου ~
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
