Την αγαπάω, σβήνω, χάνομαι. Δεν αντέχω σου λέω με έχει λιώσει αυτός ο έρωτας. Αλλά άσε είδα και την άλλη προχτές, γαμώ το δεν την ξέχασα ποτέ.
Για την ίδια μιλάμε ή αλλάξαμε αιτία πόνου; Όχι δεν αναφερόμαστε στο ίδιο πρόσωπο μωρέ, αλλά τι να σου κάνω και εγώ μπερδεύτηκα. Πολλές οι πληροφορίες, ένας ο αποκωδικοποιητής, χάθηκε το σήμα. Αλλά κι εσύ γλυκό μου πλάσμα με μπέρδεψες.
Από την μια να φαρμακωνόμαστε για μια αγάπη και από την άλλη να ξεφυτρώνουν άλλες δέκα. Δικαίως θα ρωτηθείς για το τι γίνεται με την περίπτωση σου. Γιατί κι εγώ μαζί σου να συνταχθώ και να κλάψουμε για εκείνη ή εκείνον που μας μάτωσε την καρδούλα, να σε παρηγορήσω και να ψάξουμε λύσεις που θα μαλακώσουν τον πόνο. Μα δώσε μια αιτία, γιατί διαφορετικά θα αρχίσω να γελάω και θα χαλάσουμε τις καρδιές μας.
Και δεν σου λέω, να αναλωθείς αιωνίως κλαίγοντας για ένα ναυαγισμένο καράβι και να μην κοιτάξεις να συνέλθεις ποτέ βουλιάζοντας στην θλίψη για κάτι που δεν ευδοκίμησε. Αλλά από την μια να οδυρόμαστε για εκείνο το άπιαστο κι από την άλλη να χτυπιόμαστε για ένα άλλο, φέρνει στο μυαλό σθεναρά αυτό που λέμε καρδιά αγκινάρα. Άσε που δεν πείθει κιόλας για αγάπη όλο αυτό το σκηνικό.
Αδικείς λοιπόν από μόνο σου τον εαυτό σου, γιατί ξεκάθαρα πιστεύω πως έχεις αγαπήσει και θα το κάνεις και στο μέλλον. Αλλά ίσως λόγο ανασφάλειας και εγωισμού κάπου το έχασες το παιχνίδι. Μην σκορπίζεσαι και άσε την καρδιά σου μόνο απλά να σου μιλήσει. Μην φοβάσαι να την αφήσεις να χαράξει την διαδρομή της. Αποφόρτισε το μυαλουδάκι σου και μην το μπουρδουκλώνεις. Κι όλα θα στρώσουν δεν μπορεί, πιστεύω σε σένα όπως κι εσύ το ίδιο.
Γιατί η τωρινή εικόνα θυμίζει εκείνο το τραγούδι. Απ’ την Κική και απ’ την Κοκό πια να διαλέξω. Την Κική την αγαπώ μα μ’ αρέσει κι η Κοκό.
Χριστίνα Ρογκάκου
“Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει.”
