Η ψυχή μου κουράστηκε

Η ψυχή μου κουράστηκε θέλει γαλήνη κι ηρεμία. Σςς! Μην κάνετε θόρυβο. Μιλήστε μου πιο σιγά, ίσα ίσα που να σας ακούσω.

Μιλήστε μου αν μπορείτε ψιθυριστά, ακούει καλύτερα η ψυχή μου. Βλέπεις, τόσα χρόνια έμαθα ν’ ακούω τη σιωπή καλύτερα απ τα λόγια. 

Η ψυχή μου κουράστηκε πολύ, θέλει να πετάξει ψηλά σαν τα πουλιά. Σαν τον άνεμο, να μην την ενοχλεί κανείς. Χωρίς περιορισμούς. Χωρίς τα ‘μη’ και τα ‘πρέπει’. Ελεύθερη, χωρίς φόβο.

Γιατί τη ψυχή δεν μπορεί κανείς να την φυλακίσει. Η ελευθερία της ψυχής ξεκινά εκεί που τελειώνει ο φόβος

Σςς… Η ψυχή μου κουράστηκε πολύ και θέλει ηρεμία και γαλήνη. Οι άνθρωποι κάνουν πολύ θόρυβο. Ξέχασαν να μιλάνε και μόνο φωνάζουν.

Εγώ δεν θέλω φωνές, μόνο ήρεμες ψυχές που να ακούν τη δική μου ψυχή.

Σςς… Πονάει μάτια μου η απώλεια και η ατέλειωτη σιωπή των ανθρώπων που φύγανε. Πονάει πολύ ψυχή μου η υποκρισία των ανθρώπων που έμειναν. Πονάει μάτια μου το πολύ που έδωσα και μέτρησε για λίγο.

Όταν η ψυχή έχει γονατίσει, όποια στάση κι αν έχει το σώμα δεν έχει καμία σημασία.

Σςςς… Η ψυχή μου κουράστηκε πολύ. Οι άνθρωποι κάνουν πολύ θόρυβο κι εγώ θέλω γαλήνη κι ηρεμία. Θέλω να κοιμηθώ για να μη θυμάμαι… Ψυχή μου!

Μαριάννα Κοκεδήμα