Από βασίλισσα σταχτοπούτα
Στο τέλος της μέρας ο διακόπτης γυρνάει. Οι φωνές ησυχάζουν. Τα φώτα σβήνουν. Τα νευρικά γέλια παύουν να ηχούν. Τα επιτηδευμένα χαμόγελα παγώνουν στα χείλη....
Στο τέλος της μέρας ο διακόπτης γυρνάει. Οι φωνές ησυχάζουν. Τα φώτα σβήνουν. Τα νευρικά γέλια παύουν να ηχούν. Τα επιτηδευμένα χαμόγελα παγώνουν στα χείλη....
Σου χρωστάω μια εξομολόγηση… Δυο κουβέντες που να μαρτυρούν το πόσο σε θαυμάζω. Ναι! Εγώ, εσένα καλά άκουσες. Δε με έχεις συνηθίσει...
Ακουμπισμένη εκεί, στο κάγκελο του μπαλκονιού της, είχε κλείσει τα μάτια αφήνοντας το βραδινό αεράκι να της χαϊδεύει το πρόσωπο και ν’ ανακατεύει τα μακριά...