Isis
Σκοτεινιά, τρόμος, κραυγές, εκκωφαντικοί κρότοι! Ένα θρίλερ της εποχής, μα όχι από εκείνα τα δημιουργήματα ψυχαγωγίας, αλλά «εκείνο» που είναι πέρα για πέρα αληθινό πλασμένο από άπειρο αίμα και φρίκη. Εκείνο που ξεπερνάει την πεποίθηση του «φοβάμαι μέχρι που μπορεί να φτάσει το μυαλό του ανθρώπου» και οδηγεί στην ερώτηση «Θεέ μου πόσο ακόμα αίμα θα χυθεί;». Και ξέρεις το χειρότερο είναι, πως αυτό το βγαλμένο από την κόλαση «τρενάκι του τρόμου» τρέχει ξέφρενα χωρίς τίποτα να μπορεί να ορίσει τον τερματισμό του.
Isis λοιπόν! Δεν είναι εύκολο να δώσεις έναν χαρακτηρισμό σε αυτούς τους «ανθρώπους» που «ξεπετιούνται» μέσα από την «λάβα» αυτού. Μα δεν έχει και κανένα νόημα τελικά, αν το καλοσκεφτείς. Μια «μηχανή» που δημιουργήθηκε για να ξερνάει θάνατο συνεχώς, δυστυχώς θα ήταν πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί με κάποιο επίθετο. Διότι κι ο χάρος, αν είχε την ιδιότητα του έμψυχου νομίζω θα βουβαινόταν μπροστά της.
Ψυχροί εκτελεστές, από εκείνους που από την ώρα που γεννιούνται με έναν σκοπό γαλουχούνται, «ας βάψουμε με αίμα όλο τον πλανήτη». Στο όνομα μιας «ιδέας» να «δουλεύουν» για τον αφανισμό όλων, όσων είναι αντίθετοι από αυτούς. Κύρια αιτία «διαφοράς», η θρησκεία! Μα είναι δυνατόν; Στο όνομα ποιου θεού τόσο αίμα και ποιος είναι εκείνος που θα «ζητούσε» τόσο σπαραγμό αφιερωμένο σε εκείνον; Δεν μπορεί να υπάρχει, άλλες είναι οι αιτίες. Είναι το μίσος που ζώνει τα κορμιά αυτών των «ανθρώπων». Η «αμορφωσιά» της ψυχής που «οπλίζει» τα χέρια αυτών στο να εξολοθρεύσουν «οτιδήποτε» υπάρχει στην απέναντι όχθη.
Μα κοίτα, πόσες επιθέσεις μέσα σε λίγα χρόνια. Πόσα νεκρά κορμιά κάτω από την «σκιά» του Isis. Και ξέρεις πότε το σαγόνι τρέμει και τα δάκρυα τρέχουν ανεξέλεγκτα από τα μάτια! Είναι εκείνες οι στιγμές που παρακολουθείς τα στιγμιότυπα στις επιθέσεις. Τότε που ακούς κραυγές ανθρώπων να ζητάνε έλεος. Εκείνες τις στιγμές που βλέπεις ψυχές να τρέχουν πανικόβλητες να κρυφτούν, για να ξεγελάσουν τους δολοφόνους. Οι δικοί τους να ψάχνουν τα κορμιά των ανθρώπων τους, νεκρά ή ζωντανά.
Κι έρχεται κι εκείνη, η στιγμή που εσύ και εγώ ακούμε για το επόμενο χτύπημα! Τότε που τα χέρια σφίγγουν το στόμα και τα δόντια τα δαγκώνουν προσπαθώντας να καλύψουν το ουρλιαχτό πανικού. Εκείνα τα δευτερόλεπτα, που μέσα στην «ασφάλεια» του σπιτιού σου, ψιθυρίζεις «ποιοι θα είναι οι επόμενοι;»
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
