Ζωντανοί – Νεκροί ανάμεσα μας
Σε ένα φανάρι, μια γυναίκα επαίτης, αδύνατη σαν σκιάχτρο πούλαγε χαρτομάντιλα. Οι μαύροι της κύκλοι κάτω από τα μάτια και τα τρυπημένα χέρια προμήνυαν ότι ήταν εξαρτώμενη από ουσίες. Τα φυσικά της χαρακτηριστικά όμως δεν ήταν άσχημα.
Άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλό μου ερωτήματα.
Γιατί ένας άνθρωπος να καταντάει έτσι;
Ποιος είναι ο λόγος αυτής της αυτοκαταστροφής;
Η οικογένεια της;
Ένας άνθρωπος στα αζήτητα, θύμα των παθών του.
Η απάντηση εύκολη.
Φταίει η κοινωνία, έτσι απλά και αόριστα.
Μα η κοινωνία τους επωμίζεται, τα κόστη αποθεραπείας τεράστια, τα οποία προσθέτονται στις κρατικές νοσοκομειακές δαπάνες.
Αλλά είναι τραγικό να υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, οι ζωντανοί νεκροί.
Στα τρένα, στους δρόμους
Παντού.
Η ενημέρωση υπάρχει από την πολιτεία, αλλά ποιοι οι λόγοι ένας άνθρωπος να γίνεται σκιά του εαυτού του. Να καθρεφτίζει τον τρόμο στα μάτια των διερχόμενων ανθρώπων.
Πως μπορούν κάποιοι να πουλάνε θάνατο;
Πως μπορούν αυτοί να τον αγοράζουν;
Μα γιατί;
Το ξέρουν πως παίρνουν έναν δρόμο χωρίς γυρισμό.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η απομάκρυνση από την φύση θα πουν κάποιοι.
Η αντίδραση ορισμένων θα πουν κάποιοι άλλοι.
Η περιέργεια, περιέργεια για τον θάνατο;
Είναι εύκολο να επιρρίψουμε ευθύνες στην πολιτεία, αλλά γιατί εκεί;
Τον θεσμικό ρόλο τον έχει η οικογένεια και οι αρχές!
Κάποιοι θα πείτε,
Είναι βασανισμένα παιδιά που βρήκαν το φάρμακο στις ουσίες για να πολεμήσουν την κατάθλιψη;
Όχι, είναι αδύναμοι χαρακτήρες, φοβούνται να πολεμήσουν για την ίδια τους την ζωή!
Εγκαταλείπουν, χωρίς στήριγμα!
Άλλοι,
Χωρίς πρόβλημα σημαντικό αλλά να μην παρεκκλίνουν των συνηθειών της παρέας!
Ένας κακός αλλά θανάσιμος μιμητισμός.
Σωστή ενημέρωση δεν αρκεί.
Χρειάζεται το παράδειγμα, το τρομακτικό παράδειγμα.
Αυτοί οι ζωντανοί – νεκροί
Παιδιά ενός κατώτερου θεού!
Στοιχειώνουν τους δρόμους, τους σταθμούς του μετρό!
Άστεγοι περιπλανώνται χωρίς στόχο ζωής!
Έρμαια αυτών που τους εκμεταλλεύονται επενδύοντας στον θάνατο τους!
Σίγουρα οι ιστορίες και οι εμπειρίες τους διαφορετικές για τον καθένα.
Κάποιους θα τους καθόρισαν την μετέπειτα ζωή τους.
Το γιατί έφτασαν σε αυτό το οριακό σημείο μόνο οι ίδιοι το ξέρουν, ίσως και μέλη των οικογενειών τους.
Ποιοι και τι τους ώθησε άραγε σε αυτήν την αργή αυτοκτονία;
Νέοι άνθρωποι οι περισσότεροι που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην παραγωγική διαδικασία.
Το χειρότερο δεν είναι όμως πως αργοπεθαίνουν, αλλά ότι έχουν χάσει κάθε τους αξιοπρέπεια.
Η αποκρουστική τους θέα δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα.
Φόβο και λύπηση.
Ίσως να περιμένουν και οι ίδιοι το τέλος τους
Την κάθαρση και την λύτρωση τους.
Ίσως
Να υποφέρουν πολύ, σε μια κόλαση που μπήκαν πρόθυμα εμμένοντας στην θανατηφόρα εξάρτηση τους.
Γεννημένος το 1983 στην Αθήνα, έχω σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων και εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας τον τελευταίο χρόνο, έχοντας αποκτήσει εμπειρία 8 ετών ως εργαζόμενος στον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα. Το γράψιμο για μένα είναι αποφόρτιση συναισθημάτων που συντελεί στην ψυχική ηρεμία! Μια μορφή ψυχοθεραπείας, μια προσπάθεια αυτογνωσίας! Όλα τα κείμενα στο «μεταξύ μας» είναι απλά, μιλώντας στην ψυχή του αναγνώστη, δεν είναι απρόσωπα και ο καθένας μπορεί να τα νιώσει, όλα αυτά το κάνουν να ξεχωρίζει από τους παρεμφερείς ιστότοπους. Μεταξύ μας, σας ευχαριστώ που ήρθα στην υπέροχη παρέα σας!
