Μια αγκαλιά για τους χειμώνες
Έχεις πότε αναρωτηθεί πόση δύναμη έχει μια αγκαλιά; Με πόσα τέρατα μπορεί τάχα μου να τα βάλει ; Πόσους δαίμονες μπορεί να αντιμετωπίσει και πόσα φαντάσματα μπορεί να εξημερώσει;
«Εξημερώνονται τα φαντάσματα;», θα μου πεις! «Τα εξημερώνει η αγκαλιά», θα σου απαντήσω. Τόση δύναμη και άλλη τόση έχει η αγκαλιά. Πες τη δύναμη μαγική, πες την δακτυλίδι με ιδιότητες υπερφυσικές. Ένα δακτυλίδι από ανθρώπινα χέρια που σε κλείνει μέσα σε ασφαλείας κύκλωμα. Δύο χέρια γύρω από το σώμα σου και ένας ώμος να ακουμπήσεις πάνω του ότι σε βαραίνει. Λύπη και χαρά! Γιατί και η χαρά θέλει την αγκαλιά της. Κλωτσάει η Ευτυχία όταν έρθει ξέρεις. Ψάχνει τρόπους να εκδηλωθεί. Αγκαλιές να σουλατσάρει.
Μέσα σε αγκαλιές να μάθεις να κλείνεις τις χαρές. Και αυτές θα παίρνουν δύναμη με τη σειρά τους και θα γίνονται τραγούδι μελωδικό να σου μαγεύουν την καρδιά! Στην αγκαλιά της μάνας βρίσκεται πάντοτε η παρηγοριά, στου πατέρα η δύναμη, στου συντρόφου η ζεστασιά και στου παιδιού οι ήλιοι όλοι! Οι αγκαλιές είναι το φάρμακο για τους χειμώνες της ψυχής. Τότε που βρέχονται τα όνειρα, μουσκεύονται και τουρτουρίζουν οι χαρές. Η αγκαλιά είναι το γιατρικό για ότι χρήζει να μοιράζεται. Για ότι δεν μπορείς μόνος σου να σηκώσεις. Μέσα της μπορείς να χαθείς και εκεί να ξανά να βρεις τον εαυτό σου.
Και το χαμόγελο; Που το πας το χαμόγελο; Έχει άραγε πότε μετρηθεί η δύναμη του; Αυτή η δύναμη που διαπερνά την ύπαρξη σου αφήνοντας μέσα σου μικρά πουπουλένια καθίσματα να ξαποστάσουν και να πάρουν ανάσες τα κουράγια σου. Να πάρουν φόρα και πάλι τα θέλω σου. Να γλυκάνουν με μιας και πάλι οι ελπίδες. Να φωτιστούν οι μέρες και να γεμίσουν με σκόνη από τα άστρα νυχτιές! Να αγκαλιαζόμαστε και να χαμογελάμε.
Να κλέβουμε αγκαλιές και χαμόγελα! Μόνο έτσι ζεσταίνονται χειμώνες μας! Μονό έτσι ζεσταίνεται η καρδιά κάθε που κρυώνει! Μονό έτσι βρίσκει αλάνα να απλώσει η Χαρά κάθε που μας χτυπά την πόρτα!
Πηγή : L.A Voice, Larnaca’s Alternative Free Press
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
