Την χρησιμοποίησαν και την χειραγώγησαν χωρίς κανείς να σκεφτεί πώς ένιωθε.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της, ήταν ότι υπήρξε μια γυναίκα που προηγούνταν της εποχής της και της νοσηρής κλειστής κοινωνίας που γεννήθηκε και μεγάλωσε, και ότι το έδειχνε σε όλους.
Πλήρωσε το τίμημα;
Χωρίς αμφιβολία.
Ωστόσο θα είχε πληρώσει ακόμα μεγαλύτερο τίμημα αν είχε καταπιέσει την πληθωρικότητα της.
Το πάθος της για την ζωή της μέσα στην ζωή.
Θα ήταν γεμάτη πικρία κι απογοήτευση, αν ανησυχούσε διαρκώς για “το τι θα πουν οι άλλοι”.
Αγάπησε, αγαπήθηκε, προδόθηκε, μίσησε και μισήθηκε, αυτοκαταστράφηκε, πέθανε και ξανά γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της σαν τον φοίνικα, δεν συμβιβάστηκε με το ψέμα πότε της, δεν το άντεχε το κράμα της, δεν προσκύνησε κανέναν και τίποτα για ένα κενό “συμφέρον”!
Κι όλα αυτά, με πάθος!
Μόνο με αυτό.
Πάντα της.
Τίποτα λιγότερο.
Οι άνθρωποι δημιουργούν μια πραγματικότητα και στη συνέχεια γίνονται θύματα της.
Η Δανάη επαναστάτησε ενάντια σε αυτό και πλήρωσε το τίμημα…
“Το Ρόδο των ανέμων”
Βασιλική Χατζή
Μια σκέψη για “Το ρόδο των ανέμων”
Οι λέξεις έγιναν αγαπημένες μου απο την πρώτη τάξη του σχολείου.
Στην πορεία όσο τις γνώριζα με αγγιζαν όλο και περισσότερο. Στα νοήματα τους έδινα και δίνω ιδιαίτερη και μεγάλη σημασία. Δεν είναι λίγες οι φορές που εχω απογοητευτεί για αυτόν ακριβως το λόγο.
Αρκετοί ανάμεσά μας, προφέρουν λέξεις που ούτε στο ελάχιστο δεν μπορούν να τις στηρίξουν. Τέλος πάντων..
Ο καθένας πορεύεται μόνος του.
Οι πράξεις μας και οι επιλογές μας ορίζουν ως ενα σημείο την πορεία μας και μας μεταστοιχειωνουν.
Η αγάπη μου για τις λέξεις και το γράψιμο στην πορεία έγινε πάθος. Έγινε ενδιαφέρον που συνθέτει συναισθήματα και την ψυχή μου.
Είναι μια επιλογή διαλόγου αρχικά με τον βαθύτερο εαυτο μου και στη συνέχεια μοίρασμα με όσους έχουμε το ίδιο πάθος, αγάπη, ενδιαφέρον.