Μάτια μου άγνωστα ακόμα

Μέτρησε αντίστροφα τα χρόνια σου 
και αναλογίσου απλά, πόσα ζευγάρια μάτια έχουν περάσει από τη ζωή σου.
Θα εκπλαγείς! 
Πολλά, αμέτρητα ίσως. 
Τέσσερις δεκαετίες και κάτι κι εσύ επιμένεις να κοιτάς πάντα και πρώτα εκεί, στα μάτια. 
Το βλέμμα όλων όσων πέρασαν, σου άφησε και από ένα δώρο, μια ανάμνηση, 
ένα μάθημα. 
 
Ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν. 
 
Είναι εκείνα τα μάτια, που ήταν και θα είναι πάντα εκεί για σένα κι εσύ για εκείνα.
Στις εύκολες και στις δύσκολες στιγμές.
Στην χαρά και στην λύπη σου.
Που θα υπομείνουν σιωπηλά την θλίψη και τα νεύρα σου και θα γίνουν ο προσωπικός σου “σάκος του μποξ”, για να εκτονωθείς από όσα σε βαραίνουν και σε πνίγουν . 
Εκείνων τα μάτια, σε διαβάζουν από την ημέρα που σε έφεραν στον κόσμο 
κι αγωνιούν μαζί σου.
Είναι οι φύλακες άγγελοί σου, σε κάθε σου βήμα. 
Είναι η Οικογένεια σου! 
 
Συνέχισε τώρα την πορεία σου στο χρόνο. 
Μεγαλώνεις και οι άνθρωποι που είναι δίπλα σου, πληθαίνουν. Κάποιοι, θα ξεχωρίσουν. 
 
Είναι εκείνων τα άγρυπνα μάτια, που δεν σε άφησαν ποτέ. 
Εκείνοι που ήταν πλάι σου, πριν καν τους το ζητήσεις. Που ήσουν πλάι τους κι εσύ, γιατί είναι οι αδελφές ψυχές σου. 
Που σε κράτησαν τις στιγμές της πτώσης σου, ακόμα κι αν σας χώριζαν χιλιόμετρα τότε. 
Είναι εκείνα τα μάτια, τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, που μοιραστήκατε τα πάντα. Τα γέλια και τα δάκρυα. 
Που μεγαλώσατε παρέα. 
Που με τα χρόνια, οι δεσμοί σας έγιναν άρρηκτοι. Η δεύτερη σου οικογένεια. 
Είναι οι πραγματικοί σου Φίλοι.
 
Να πάμε ένα βήμα παρακάτω; 
 
 Έρωτες! 
Εδώ τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα με τα χρόνια. 
 
Είναι εκείνοι οι παιδικοί, που η θύμηση των αθώων τους ματιών, μόνο χαμόγελα θα σου φέρει. 
Αναμνήσεις γεμάτες αθωότητα και μια γλύκα στην ψυχή.
Σε εκείνα τα χρόνια θα ανατρέχεις, κάθε φορά που η ζωή θα σου δείχνει την άσχημη πλευρά της, για να γαληνεύεις. 
 
Κι αν κυλήσεις το χρόνο, 
κάπου εκεί στην εφηβεία σου, 
τα μάτια που γνώρισες τότε, 
σου ξύπνησαν συναισθήματα πρωτόγνωρα.
Όλες οι αισθήσεις στο κόκκινο, οι παλμοί της καρδιάς σου να χτυπούν σε ρυθμό ξέφρενο και η έννοια του Έρωτα να παίρνει τώρα μορφή απέναντί σου. 
Μάτια που δεν ξεχνιούνται αυτά. 
Μαζί τους ταξίδεψες σε μέρη άγνωστα και ανακάλυψες τους θησαυρούς που έκρυβαν.
 
Βουτιά στα δύσκολα τώρα! 
Ενηλικιώθηκες.
Μα πάντα εκεί αναζητούσες αλήθειες, στο βλέμμα.
Ο Έρωτας, σου χτύπησε την πόρτα απροειδοποίητα κι αυτή την φορά, όπως έτσι πάντα κάνει, οι προσδοκίες και τα όνειρά σου όμως, τώρα διέφεραν. 
Δεν έψαχνες μια στιγμιαία απόλαυση, ένα λιμάνι έψαχνες να δέσεις τα όνειρά σου. 
Και χάθηκες μέσα σε μάτια, που σου υποσχέθηκαν πολλά, που σου ‘ταξαν εκείνο το “Για πάντα,” μα χρόνια αργότερα λησμόνησαν, άδειασαν κι έγιναν ξένα.
Κι αναρωτιέσαι, αλλάζουν τα μάτια άραγε ή μήπως εσύ δεν τα διάβασες σωστά; 
 
 Έμαθες! 
Πέρασαν τελικά, αμέτρητα ζευγάρια μάτια από τη ζωή σου, όμως λίγα έμειναν πιστά δίπλα σου. 
Και στέκεις τώρα εδώ, κάπου κοντά στα μισά της πορείας σου, τελειώνεις το ταξίδι σου στο παρελθόν και συνειδητοποιείς πως ακόμα γυρεύεις εκείνο το μοναδικό.
Εκείνο που θα γίνει το δικό σου λιμάνι. 
Εκείνο που θα καθρεφτίζεται ολόγυμνη η ψυχή του.
Εκείνο που θα σε πολιορκήσει και θα σε υποτάξει αβίαστα. 
Εκείνο το καθαρόαιμο βλέμμα, που θα σε κάνει να χάνεσαι μέσα του… μέχρι το τέλος.

 

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *