Στο κατώφλι της Νέας Χρονιάς, έχοντας πια κάνει τον απολογισμό σου, αντικρύζεις τώρα τον Ορίζοντα με καρδιά γεμάτη.
Οι δυσκολίες που πέρασες πολλές κι αυτές που σε λύγισαν ψυχικά περισσότερες, όμως τώρα υποκλίνεσαι μπροστά τους ταπεινά.
Γιατί σου χάρισαν ένα μεγάλο δώρο.
Σου φανέρωσαν τη δύναμη και τα αποθέματα που είχε και έχει ακόμα η καρδιά σου.
Εκείνη την ήρεμη δύναμη που πάντα έκρυβες μέσα σου και που σε έκανε να συνεχίζεις, κάθε φορά που γονάτιζες, πιστεύοντας πως το χτύπημα που δέχτηκες ήταν και το τελευταίο, σαν μια μικρή άσβεστη φλόγα που κρατούσε την καρδιά σου ζωντανή.
Εκείνη την δύναμη , που όσοι σε γνώριζαν καλά και όσοι σε συναισθάνθηκαν, δίχως ακόμα να σε έχουν γνωρίσει, την είδαν μέσα σου πριν από εσένα ακόμα.
Το μόνο που έπρεπε να μάθεις τώρα κι εσύ , ήταν πώς να την διαχειρίζεσαι. Όχι με έπαρση, κάθε άλλο.
Ταπεινά και με ευγνωμοσύνη μόνο!
Η χρονιά που πέρασε έκλεισε με μια υπόσχεση.
Υπόσχεση που τήρησες πριν την εκπνοή της
και που θα ήταν το έναυσμα για να υποδεχτείς σήμερα την Νέα, με περίσσεια αισιοδοξία και με οπλισμένη
την καρδιά σου γεμάτη από Αγάπη.
Αγάπη που εισέπραξες με κάθε δυνατό τρόπο!
Η υπόσχεση αυτή, δεν ήταν άλλο από το πρώτο μεγάλο δώρο που έκανες στον εαυτό σου.
Δώρο που ξετύλιξες κοντά σε ανθρώπους της καρδιάς σου, όπως επιμένεις να τους λες και που μόνο τέτοιους θέλεις στην ζωή σου τώρα.
Σε μια πόλη μαγική, γεμάτη από ομορφιά που πλημμύρισε τα μάτια σου με φως, χρώματα και αισιοδοξία, άνοιξες τους ορίζοντές σου
και άρχισες να εισπνέεις αγάπη και μάλιστα στην πιο αγνή μορφή της. Ανιδιοτελή.
Η όμορφη Θεσσαλονίκη!
Η πόλη αυτή που σε είχε μαγέψει ξανά στο παρελθόν, αρκετά χρόνια πίσω, ήταν τώρα το σημείο μηδέν για σένα.
Η εκκίνησή σου, η νέα αρχή που υποσχέθηκες στον εαυτό σου, για την Νέα Χρονιά.
Περπάτησες στους φωταγωγημένους δρόμους της και πλημμύρισαν τα μάτια σου ζωή.
Μύρισες την ευωδιά των Γιορτών και μπερδεύτηκες με το πλήθος στην στολισμένη πλατεία Αριστοτέλους.
Έγινες για λίγο παιδί ξανά, που μαγεύεται από τα πολύχρωμα φωτάκια, από τα στολισμένα δέντρα,
το καρουζέλ και τους πλανόδιους.
Κι όλα αυτά, δίπλα σε χαμόγελα που ένιωθες πως βγαίνουν κατευθείαν μέσα από την ψυχή.
Μέσα σε αγκαλιές δυνατές και γεμάτες αλήθεια.
Πόσο τυχερή αισθανόσουν τώρα και ευγνώμον,
που δεν έκανες πίσω στην υπόσχεσή σου.
Κάθε στιγμή, κάθε σημείο της πόλης που επισκέφθηκες, σήμαινε και κάτι μέσα σου. Με τα δικά σου μάτια.
Το παράθυρο του δωματίου σου, στην γραφική Άνω Πόλη, με τα πλακόστρωτα σοκάκια και τα χρωματιστά κτίρια, άνοιγε ταυτόχρονα και το παράθυρο της καρδιάς σου και ο Ορίζοντας μπροστά σου μεγάλωνε μαγικά.
Η φουρτουνιασμένη θάλασσα του Θερμαϊκού, από την ατέλειωτη παραλία της Περαίας, σου θύμισε πως μπορεί τίποτα να μην είναι εύκολο στην ζωή και να μην σου χαρίζεται, όμως εσύ θα παλεύεις με τα κύματα, μέχρι να πιάνεις την δική σου στεριά κάθε φορά.
Και η ανταμοιβή σου θα έρχεται, όπως έρχεται και η γαλήνη στην θάλασσα μετά την φουρτούνα.
Τελευταίος προορισμός μα ίσως και ο πιο σημαντικός πριν την αναχώρηση, τα Κάστρα!
Εικόνα μιας άλλης εποχής μπροστά σου.
Αισθητική πλεγμένη με την δύναμη της Ιστορίας της Θεσσαλονίκης.
Η θέα από εκεί ψηλά, αναντικατάστατη.
Έμεινες για λίγο να την απολαμβάνεις, μαζί με τον ήλιο που έλαμπε.
Αυτό ήταν…
Τους Ορίζοντές σου κορίτσι μου, μην επιτρέψεις να σου τους περιορίσουν ποτέ πια.
Τα τείχη της καρδιάς σου, θα τα ορθώνεις κάθε φορά
που θα επιχειρούν να στην λεηλατήσουν.
Οι πύλες της όμως, θα είναι πάντα ορθάνοιχτες για
εκείνους που ένιωσαν τον παλμό της, με μοναδικό
τους αντάλλαγμα την δική σου χαρά!
~Τις πιο ζεστές ευχές μου για Καλή Χρονιά, όπως ακριβώς την ονειρεύεται ο καθένας σας~
Μαρία Μαραγκού
Κοιτώντας τον χρόνο πίσω, διαπιστώνω πως ότι πίστευα κι ότι ένιωθα από πολύ μικρή ηλικία, δεν έχει αλλάξει μέσα μου. Ονειροπόλα, Ρομαντική και πολύ Συναισθηματική. Έτσι ήμουν κι έτσι θέλω να παραμείνω. Αγαπώ τους ανθρώπους της Καρδιάς κι αυτούς επιλέγω πια δίπλα μου. Με την γραφή δεν έχω “επαγγελματική” σχέση, ήταν για μένα ανέκαθεν όμως , ο τρόπος μου να βγάζω ότι αισθάνομαι. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας λοιπόν!!!
