Πάρε τα μάτια μου να δεις
Όλοι είμαστε ευάλωτοι σε δυο μάτια, αυτά τα μάτια που μπορείς να διεισδύσεις μέσα τους και ο κόσμος που κρύβουν να γίνει δρόμος σου για να τον περπατήσεις.
Δρόμος που θα σε οδηγήσει σε μακρινά συναισθήματα στα βάθη της ψυχής.
Αλλά είναι φωτεινά και ο δρόμος σου ανοίγεται εύκολα και άλλα σκοτεινά που όλο σκοντάφτεις καθώς προχωράς για να βρεις τι κρύβουν.
Σκοπός είναι να μπορείς να δεχθείς τις αλήθειες που θα βρεις.
Θα αντέξεις τις αδικίες που θα συναντήσεις;
Θα αντέξεις τις πληγές που τα κάνουν συχνά να δακρύζουν;
Θα αντέξεις τα λάθη που κρύβουν ή τα ψέματα που έχουν φωλιάσει μέσα τους;
Θα αντέξεις να τα δεις να ξεγυμνώνονται μπροστά σου ή θα φύγεις κι εσύ τρέχοντας όπως όλοι οι άλλοι;
Ξέρω τι θα μου πεις κι εσύ τώρα που διαβάζεις αυτά που γράφω…
<<Πάρε τα μάτια μου να δεις>>.
Ναι δεν μπορώ να μπω μέσα στα μάτια σου να δω τον τρόπο που κοιτάς.
Δεν μπορώ να καταλάβω τον τρόπο που τα αγαπάς, ή αν ζεις γι αυτά τα μάτια που έχουν βάλει σκοπό να σε διαλύσουνε.
Μπορώ όμως να σου πω να προσέχεις.
Οι σιωπές τους είναι επικίνδυνες, κρύβουν ένοχες συνειδήσεις.
Κρύβουν χαρές που τις έθαψαν γιατί φοβήθηκαν να τις ζήσουν.
Λησμονήσανε να δούνε τον ήλιο και δεν αφήσανε τον έρωτα να φωλιάσει μέσα τους.
Γι αυτό σου λέω να προσέχεις γιατί υποπτεύομαι ότι θα πονέσεις καθώς θα τα εξερευνείς.
Θα πονέσεις, αυτό μόνο διαισθάνομαι, εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω το μέγεθος του πόνου σου γιατί δεν μπορώ να δω μέσα από τα μάτια σου.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
