Μεγάλωσες, κατάφερες όμως να γίνεις αυτό που ονειρεύτηκες;
Post Views: 3
Είναι φορές που γεγονότα και καταστάσεις στην ζωή, μας αναγκάζουν να την δούμε με άλλο μάτι.
Κι αυτήν και τους ανθρώπους που μας πλαισιώνουν.
Ξεκίνησες την πορεία σου κι είχες κάποια όνειρα, στόχους κι ενθουσιασμό.
Και η ηλικία, στεκόταν αρωγός σου
σε αυτό.
Τον κόσμο ολόκληρο πίστευες πως θα κατακτήσεις τότε και πως θα είχες συνοδοιπόρους ισόβιους στο πλάι σου.
Γιατί τότε ακόμα, νόμιζες πως όλοι έβλεπαν την ζωή με τα δικά σου μάτια.
“Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;”
Ερώτημα που άκουγες από τόσο δα μικρό ανθρωπάκι.
Όταν ακόμα έβλεπες τους μεγάλους
και βιαζόσουν να φτάσεις στην θέση τους. Μα δεν ήξερες.
Τότε δεν ήξερες πως είναι να είσαι μεγάλος.
Πίστευες μόνο πως μεγαλώνοντας,
θα είχες όλη την δύναμη στα χέρια σου.
Πόσες φορές από τότε διαψεύστηκες;
Πόσες φορές ζήτησες να ξαναγυρίσεις εκεί, στα χρόνια της αθωότητάς σου;
Πόσες φορές αλήθεια, αναθεώρησες τις απόψεις σου βλέποντας πως δεν είναι τα χρόνια σου μόνο, αυτά που θα αρκούσαν για να καταφέρεις να ζήσεις όλα όσα είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου;
Πολλές, είμαι σίγουρη.
“Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;”
Πώς πρέπει αλήθεια να απαντήσει σε αυτό ένα παιδί;
Και γιατί να πρέπει να απαντήσει τελικά;
Γιατί πρέπει να το βάλεις στην θέση σου, ενώ ακόμα δεν έχει προλάβει καλά καλά να ζήσει στην δική του θέση;
Άσε τα πράγματα να έρθουν στην ώρα τους και μην τα βιάζεις.
Σκέψεις κάνω.
Από αυτές που κάνουμε τις περισσότερες φορές, όταν ο κόσμος μας έχει ανατραπεί.
Όταν όσα πιστεύαμε κι ελπίζαμε να ζήσουμε, κατέρρευσαν, ίσως μετά από μια σειρά λάθος επιλογών.
Μπορεί να συμβιβάστηκες, ναι.
Ίσως πάλι να έβαλες σε δεύτερη μοίρα τα θέλω σου και τα όνειρά σου, πιστεύοντας πως θα βίωνες κάτι ανώτερο από αυτά. Κάτι καλύτερο.
Γελάστηκες; Δείλιασες;
Ίσως και τα δύο. Δεν ξέρω.
Είναι πολλοί οι παράγοντες που μπορούν να σε κάνουν να παρεκκλίνεις της πορείας που είχες χαράξει στο μυαλό σου τελικά.
Στάσου λίγο όμως. Πάρε μια ανάσα.
Πάρε τον χρόνο σου μα σκέψου το σοβαρά.
Είχες κάποια όνειρα.
Πού πήγαν αυτά;
Γιατί τα έβαλες σε δεύτερη μοίρα;
Έτσι θέλεις να συνεχίσεις;
Κι αν όχι, γιατί καρδιά μου παρέδωσες τα όπλα σου τόσο νωρίς;
Γιατί σταμάτησες να παλεύεις για τα θέλω σου;
Γιατί πάγωσες τα όνειρά σου;
Ναι, γι’ αυτά που άφησες στην μέση μιλάω.
Αυτά που είχες αγαπήσει πριν ακόμα τα ζήσεις, μόνο και που έφτιαχνες την εικόνα τους, κλείνοντας τα μάτια σου.
Ξέρω πολύ καλά ποια είναι η πρώτη σου σκέψη, γιατί ακριβώς την ίδια έκανα κι εγώ…
Δεν θα ωραιοποιήσω καταστάσεις λοιπόν, γιατί σε καταλαβαίνω.
Ναι, το ξέρω πως δεν είσαι πια
το δεκαοχτάχρονο παιδί που πιστεύει πως μπορεί να “στύψει και τις πέτρες”.
Ξέρω πως έχεις κουραστεί και σωματικά και ψυχικά και έχεις απογοητευτεί.
Όμως τελικά, τώρα που έφτασες ως εδώ, με όλα σου τα λάθη και όλα σου
τα σωστά, τώρα που ξέρεις πως είναι
ο κόσμος των μεγάλων, γιατί είσαι κι εσύ πια ένας από αυτούς…
Χάραξε μια νέα πορεία ξανά και ζήσε επιτέλους κομμάτι κομμάτι, την ζωή που ονειρεύτηκες κάποτε σαν παιδί.
Κάτι έχασες, η ισορροπία όμως έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις και σε εκπλήσσει, κερδίζοντας κάτι άλλο.
Και αυτή την φορά, έχεις ένα όπλο στα χέρια σου. Την πείρα!
Μαρία Μαραγκού
Post Views: 3
Κοιτώντας τον χρόνο πίσω, διαπιστώνω πως ότι πίστευα κι ότι ένιωθα από πολύ μικρή ηλικία, δεν έχει αλλάξει μέσα μου. Ονειροπόλα, Ρομαντική και πολύ Συναισθηματική. Έτσι ήμουν κι έτσι θέλω να παραμείνω. Αγαπώ τους ανθρώπους της Καρδιάς κι αυτούς επιλέγω πια δίπλα μου. Με την γραφή δεν έχω "επαγγελματική" σχέση, ήταν για μένα ανέκαθεν όμως , ο τρόπος μου να βγάζω ότι αισθάνομαι. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας λοιπόν!!!
