Νοσταλγία
Μου αρέσει και συνηθίζω κάποιες ώρες που ησυχάζω, να ονειροπολώ και να θυμάμαι. Έχω παρατηρήσει ότι ο νους μου επιλέγει να θυμάται τις στιγμές από το παρελθόν που ήταν λουσμένες με ευτυχία. Κάποιες ευχάριστες, άλλες δύσκολες, όλες τους όμως συνδεδεμένες με το αίσθημα της ευγνωμοσύνης γι’ αυτό και το πρόσημό τους είναι θετικό. Στιγμές έντονες, γεμάτες χρώματα, συνοδευμένες από ήχους και αρώματα. Τις θυμάμαι με νοσταλγία. Συνοδεύονται με έναν γλυκό πόνο στην ψυχή μου κι ένα παράπονο. Διότι σαν τις πεταλούδες ήρθαν στην ζωή μου, προσέφεραν την ομορφιά τους κι έπειτα φτερούγισαν και πέταξαν και έγιναν παρελθόν.
Σκέφτομαι κάθε φορά πόσο πολύ θα ήθελα να γυρίσω πίσω στον χρόνο. Να γίνω χρονοταξιδιώτης και να ξαναζήσω αυτές τις στιγμές για ακόμη μια φορά, έστω… Να τις ξαναζήσω με τον ίδιο τρόπο. Ίσως και διαφορετικό! Άπιαστες και ατίθασες. Ελεύθερες είναι οι αναμνήσεις. Δεν υπακούν σε κανέναν κανόνα. Υποκειμενικές μα ταυτόχρονα αποτελούν και τις μεγαλύτερες μου αλήθειες.
Ζωή Δελιακίδου
Είμαι η Ζωή Δελιακίδου. Είμαι ψυχολόγος απόφοιτος του ΑΠΘ. Αγαπώ τα ζωάκια, τα ταξίδια και το ποδήλατο μου. Ζω και δραστηριοποιούμαι στην Θεσσαλονίκη. Γράφω γιατί είναι θεραπευτικό και γιατί θέλω να επικοινωνώ τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου.
