Αναζητώντας την Ευτυχία, μήπως κατέληξες δυστυχισμένος;”
Post Views: 13
Για το ποιος είσαι, ποιος έγινες στην πορεία της ζωής σου τελικά, πολλοί παράγοντες μπορεί να έπαιξαν ρόλο, αλλά οι πιο καθοριστικοί είναι αναμφίβολα τα βιώματα και οι εικόνες που είχες σαν παιδί.
Πόσο εύκολο είναι άραγε να ξεφύγεις από αυτά; Πόσο εύκολο είναι να δεις την αλήθεια κατάματα και να την πετάξεις από πάνω σου, όταν αυτή μάλιστα είναι καταστροφική για σένα και τους γύρω σου;
Θέλει δύναμη ψυχής και ανθρώπους αληθινούς δίπλα σου. Μα ακόμα κι έτσι, όποια βοήθεια κι αν έχεις, δεν θα καταφέρεις ποτέ να απαλλαγείς από τα κακώς κείμενα του παρελθόντος σου, αν ο ίδιος δεν το αποφασίσεις.
Ποιος ξέρει όμως, ίσως και να έχεις βολευτεί πια με αυτά, για ποιο λόγο να αναστατώσεις τώρα την ζωή σου; Όποιος θέλει, ας σε ακολουθήσει άλλωστε σε αυτή την σαθρή λογική του παραλόγου σου.
Και μέχρι εκεί καλά, υπεύθυνος ο ίδιος είσαι για τον εαυτό σου.
Μην προσπαθείς να επιβάλλεις όμως και στους γύρω σου, πως το δικό σου το σωστό, είναι και το αντικειμενικά σωστότερο.
Δεν μεγάλωσαν όλοι με τα ίδια πρότυπα και τις ίδιες αξίες βλέπεις, αν και στα λόγια όλοι καλοί είμαστε τελικά.
Με κούρασε η λογική του ανταλλάγματος και του αντίτιμου.
Γιατί είναι τέτοιο το μέγεθος της απογοήτευσης που νιώθεις, όταν συνειδητοποιήσεις πως την αξία σου την προσμετρούν ανάλογα με το τι μπορούν να κερδίσουν από σένα, που παύεις να πιστεύεις στους ανθρώπους για πολύ καιρό.
Όταν νιώσεις στο πετσί σου τον υποβιβασμό και μάλιστα από ανθρώπους δικούς σου, γιατί δεν έχουν πια κανένα ώφελος από σένα και όταν σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν είσαι τελικά υποδεέστερος άνθρωπος και “λίγος” για τα δικά τους κριτήρια, είναι εύκολο να βυθιστείς στην πλάνη που σου πουλάνε.
Και θα το καταφέρουν. Θα σε βυθίσουν σε αυτή δυστυχώς, ιδιαίτερα μάλιστα, αν είσαι άνθρωπος που δεν βάδισες ποτέ με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον, αντίθετα λειτουργούσες πάντα με οδηγό σου την καρδιά.
Για πόσο όμως; Πόσο μπορεί να κρατήσει ένα τέτοιο ψέμα;
Για πόσο νομίζεις πως μπορείς να αλλοιώνεις την αλήθεια και να χρησιμοποιείς τους ανθρώπους σαν συμπλήρωμα στο δικό σου συναισθηματικό κενό;
“Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον” , έτσι έλεγες, μα φαίνεται πως δεν υπολόγιζες στην δική σου απομυθοποίηση.
Ξέρεις ποιο είναι το πιο λυπηρό όμως;
Το δικό σου το κενό, έμαθαν να στο γεμίζουν περίτεχνα με ύλη, εκείνοι που κατάφεραν να σε κάνουν όμοιό τους. Ύλη και χρήμα ήταν η απάντηση σε όλα για τον δικό τους κόσμο. Ένας κόσμος εικονικής ευτυχίας, που μπορούσε τελικά να εξαγοράσει τα πάντα.
Για την δική τους λογική.
Εκείνη την σάπια λογική, που αγνοούσα την δύναμή της και που όμως προσκύνησες.
Όλα ύλη, όλα χρήμα, μέσο και σκοπός μαζί μα για μένα και η μόνη δύναμη που ποτέ δεν αποδέχθηκα.
Την δύναμή τους όμως την κατάλαβα, την στιγμή που επέλεξες να κρατήσεις κοντά σου, τα χέρια που απλόχερα στα μοίραζαν, φιμώνοντάς σου ταυτόχρονα στόμα και συνείδηση.
Τα χέρια όμως, που άνοιγαν μπροστά σου, προσφέροντας μονάχα αγάπη κι αγκαλιά αληθινή, τα αγνόησες, τα προσπέρασες και τα εγκατέλειψες, όταν δεν είχες κάτι άλλο πια να τους πάρεις.
Και δίκαια αναρωτιέμαι, ποιος ήταν φτωχότερος τελικά μεταξύ μας μα όχι στην τσέπη.
Μπορεί να αντικρύζεις τον ορίζοντα κάθε πρωί μα δεν κατάφερες να ταξιδέψεις στο βάθος του ποτέ.
Τα χέρια μου τα ελευθέρωσα από βάρη που με κρατούσαν δέσμια κι έστρεψα το βλέμμα προς τον ουρανό, εκεί που η καρδιά μου αλάφρωσε κι άρχισε πάλι να πιστεύει σε ανθρώπους με ψυχή ατόφια.
Δεν αναρωτήθηκα ποτέ πια, αν η Αγάπη εξαγοράζεται, ούτε και αν η Ευτυχία βρίσκεται στις γεμάτες τσέπες και τις μεγάλες περιουσίες.
Γιατί είμαι πέρα για πέρα σίγουρη πως αυτά, μόνο δυστυχία κρύβουν τελικά.
Post Views: 13
Κοιτώντας τον χρόνο πίσω, διαπιστώνω πως ότι πίστευα κι ότι ένιωθα από πολύ μικρή ηλικία, δεν έχει αλλάξει μέσα μου. Ονειροπόλα, Ρομαντική και πολύ Συναισθηματική. Έτσι ήμουν κι έτσι θέλω να παραμείνω. Αγαπώ τους ανθρώπους της Καρδιάς κι αυτούς επιλέγω πια δίπλα μου. Με την γραφή δεν έχω "επαγγελματική" σχέση, ήταν για μένα ανέκαθεν όμως , ο τρόπος μου να βγάζω ότι αισθάνομαι. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας λοιπόν!!!
