Η μυστήρια όψη των αισθήσεων
Όλα στηρίζονται στην ίδια κεντρομόλο δύναμη. Σε μια κοινή κατεύθυνση προσδιορισμού. Σε μια επανάληψη αδιόρατη μα άκρως εξισορροπημένη. Πολλές φορές εσύ μες στο εγώ κι εγώ μέσα στο αδιάκοπο ενδελεχές άγνωστο συνυπάρχουμε. Υπάρχουν σιωπές εντός μου.
Ρωγμές. Φωτιές. Φωνές. Αναπάντητα ερωτήματα. Σκέψεις. Πολλές σκέψεις. Εικόνες. Έγχρωμες. Άχρωμες. Ξεθωριασμένες. Ατελείωτα ξενύχτια αναζήτησης και περισυλλογής. Και η αινιγματική όψη του μυστηρίου πάντα αγκαζέ να διεγείρει όλες μου τις αισθήσεις.
Να σε φαντάζομαι όπως θέλω εγώ. Να σε ψάχνω παντού και όπως μου ταιριάζει. Να σε ποθώ νοερά και να σε γεύομαι ολοκληρωτικά σε κάθε πτυχή της ανάγκης μου. Να σε ερωτεύομαι. Να με ερωτεύομαι. Να με τεστάρω δοκιμάζοντας τις αντοχές μου. Να με προκαλώ σε εκείνα που φαντάζουν άφταστα. Μα τόσο φθαρτά και πεπερασμένα.
Η σκιά μου μια φυγόκεντρος εξάρτηση της νύχτας. Η απουσία σου ενοχή. Ο χρόνος άδικος. Η μοναξιά, όλα εκείνα που δε θα σου φανερώσω ποτέ. Κι αν θυμάμαι καλά με έχεις ρωτήσει κάποτε τι φοβάμαι περισσότερο. Μα αλήθεια, πως να περιγράψεις το φόβο με τέσσερα γράμματα;
Maria Voulgari
