Έτσι θέλω να σ΄αγαπώ!
Αυτό ακριβώς είσαι. Έρωτας.
Από αυτούς που καίνε, που η φλόγα τους σου αφήνει σημάδια πάνω στο δέρμα.
Άκου λαχτάρα μου, θέλω να σου πω τι είσαι για μένα.
Θέλω η μελωδία της φωνής μου να σε χαϊδέψει και να εξαλείψει κάθε αντίσταση για να σε ωθήσει να έρθεις κοντά μου. Να κάψει τις αναστολές σου καθώς θα σε οδηγεί σε μένα που σε περιμένω.
Αιχμάλωτη θέλω να μείνω για πάντα στην αγκαλιά σου και τα δεσμά μου να είναι ισόβια.
Χωρίς οίκτο να με κλείνεις μέσα στα χέρια σου.
Σ΄ αγαπάω για μένα.
Σ΄αγαπώ για την λάμψη που μου χαρίζεις. Τα χαμόγελα διαρκείας που χαράζονται στα χείλη μου.
Η αγάπη μου για σένα με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Η αγάπη σου με ομορφαίνει και αισθάνομαι βασίλισσα.
Η πλάση γεμίζει χρώματα και οι μυρωδιές της φύσης γίνονται φίνο Γαλλικό άρωμα στα ρουθούνια μου που με τρελαίνει.
Δεν σου ζητώ να με αγαπήσεις κι εσύ, εγώ έχω ανάγκη να σε αγαπήσω.
Σ΄αγαπώ γιατί είσαι ο παράδεισός μου μέσα στην κόλαση.
Σ΄αγαπώ γιατί όταν με φιλάς, αναπνέω και παίρνω ζωή.
Σ΄αγαπώ έτσι απλά γιατί είσαι εσύ.
Είσαι αυτός που άγγιξε με το μαγικό του ραβδάκι την καρδιά μου και την έκανε πλαστελίνη.
Σ΄αγαπώ γιατί ο αέρας σου μου δίνει φτερά και πετάω.
Σ΄αγαπώ γιατί έμαθα να ξεπερνάω τα εμπόδια με την δύναμη αυτής της αγάπης.
Δεν φοβάμαι πια τις αστραπές, γιατί με κρατάς εσύ.
Δεν χάνομαι στο πλήθος, η πυξίδα της καρδιάς σου με οδηγεί.
Δεν κλαίω πια, γιατί ήπιες κάθε μου πόνο.
Είσαι η ανατολή μου και το ολόγιομο φεγγάρι μου.
Είσαι η θάλασσά μου και η ακρογιαλιά μου.
Είσαι το φως στο σκοτάδι μου.
Είσαι ο έρωτας μου αυτός που έβαλε στόχο την καρδιά μου και την πέτυχε.
Σ΄αγαπώ όπως είσαι, σ΄αγαπώ γι’ αυτό που είσαι.
Μείνε έτσι, αληθινός, έτσι θέλω να σ΄αγαπώ!
*Χρόνια πολλά στους ερωτευμένους!
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
