Το μήνυμα “διαβάστηκε”

Ναι, για κείνη τη στιγμή μιλάω. Που έγραψες, που περιμένεις και είσαι στην “τσίτα.”

Θέλεις να δώσεις εικόνα, σχήμα, ήχο μέσα στο μυαλό σου, βιάζεσαι,αλλά δεν μπορείς ακόμα και, έτσι, περιμένεις.

Ανατρίχιασες και μόνο στην ιδέα της ανταπόκρισης. Είμαι σίγουρη, σου λέω!

…Και περιμένεις, περιμένεις σαν μοντέρνα Σταχτοπούτα, και θέλεις να νιώσεις τη λαχτάρα, τη χαρά, μια αντίστοιχη αντίδραση…

Αχ, αυτές οι τρεις τελίτσες, τι σου κάνουν…Σε τρελαίνουν, παίζουν με το μυαλό και την ψυχολογία σου, παίζουν μαζί σου και συ, ανυποψίαστη.

Η καρδιά βαράει σε ρυθμούς Μαραθωνίου. Ενώ εσύ ήδη έχεις προχωρήσει σε άλλα επίπεδα, έχεις φτιάξει σενάρια, έχεις δώσει τις πιθανές απαντήσεις που θα σαγηνέψουν το αντικείμενο του πόθου σου.

Και περιμένεις, κι όλο περιμένεις. Και, φυσικά, επειδή πονάς, πάλι τον δικαιολογείς, για χίλιους δυό λόγους, ε;

Οι ώρες πέρασαν κι οι μέρες… Τώρα πια, πράγματα άλλαξαν! Κι αυτό το “διαβάστηκε” της αρχικής ελπίδας, που τόση χαρά σου έδωσε, τώρα σε ενοχλεί! Σε ενοχλεί πολύ να βλέπεις αυτό το “διαβάστηκε”, έτσι σκέτο. Σαν πικρός καφές, είναι κάπως, δεν είναι;

Μοντέρνα “χυλόπιτα”, θα το έλεγα εγώ. Διαδυκτιακή. Γρήγορη και χωρίς πολλά – πολλά.

Ίσως είναι και  χειρότερη…Γιατί ακόμα κι αν ζητήσεις εξηγήσεις, πάλι μπορεί να τα σκατώσεις ή να παρεξηγηθείς ή να επαναληφθεί το ίδιο “διαβάστηκε”. Αυτό είναι που σε πονάει, νομίζω… Δεν μπορείς να εκφραστείς, να πεις αυτό που θέλεις.  Γιατί, εκ των πραγμάτων, δε γίνεται. Δεν έχεις τον άνθρωπο απέναντί σου, να εξηγηθείς, να εκτονωθείς, να τον φιλήσεις ή να του τα πεις ένα χεράκι.

Εδώ, αυτό το γαμημένο “διαβάστηκε”, σε αφήνει με την ελπίδα ζωντανή, κι όλο ξυπνάς μέσα στην άγρια νύχτα, γιατί δήθεν άκουσες το χαρακτηριστικό ήχο.

Μείνε εκεί, μην το προχωράς άλλο και μη βασανίζεσαι, καρδιά μου. Θέλει κότσια το θάρρος μιας ξεκάθαρης απάντησης, δεν είναι μόνο βασανιστικό αλλά και άναδρο που σε αφήνει σύξυλη.

Εκεί, λοιπόν, το παίρνεις απόφαση, αφήνεις τα περί “η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία” και άλλα τέτοια παρηγορητικά και πάψε, να τον δικαιολογείς άλλο.

Όποιος θέλει, και χρόνο και χώρο βρίσκει και κυρίως, σε βάζει σε προτεραιότητα. Τόσο απλά, τόσο όμορφα. Δεν υπάρχουν ημίμετρα στον έρωτα. Ούτε “μισοθέλω”, ούτε “μισοαγαπώ”, το ξέρεις ήδη.

Το ότι δεν πήρες μήνυμα, είναι από μόνο του μήνυμα, δεν το βλέπεις;

Εύη Μαυρογιάννη