Όμως στο τέλος λάμπει πάντα η αλήθεια..

Η αλήθεια πληγώνει.

Όσο πληγώνει,

τόσο λυτρώνει.

Έτσι λειτουργούσε πάντοτε.

Η ψυχή για να εξαγνιστεί

περνά μέσα από μια πύρινη λαίλαπα

που την κατακαίει,

υπόκειται σε ανυπόφορο πόνο

μα δεν χάνεται.

Ο πόνος, την ανυψώνει

την καθιστά άφθαρτη

κι ας είναι φθαρτή η φύση του ανθρώπου.

 

Ο άνθρωπος δεν επιθυμεί τον πόνο.

Απεναντίας, κάνει τα πάντα για να τον αποφύγει.

Ο πόνος,

-ο ψυχικός-

έχει ένα ρόλο στη ζωή μας.

Μας προετοιμάζει για το μέλλον μας,

χτυπώντας μας αλύπητα

με τα χειρότερα του μέσα·

μας μαστιγώνει,

μας καίει,

μας διαπερνά σαν ξίφος,

μας υποτάσσει,

μας γονατίζει.

 

Γιατί;

Γιατί να υπομένουμε τόσο πόνο;

Γιατί να πνιγόμαστε σε έναν ωκεανό μαρτυρίων;

Δεν είμεθα άξιοι σωτηρίας;

 

Η απάντηση κρύβεται μέσα μας.

Εμείς ορίζουμε το μέγεθος του φορτίου που κουβαλάμε,

ακόμη κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε.

Μόνο η αλήθεια θα μας σώσει,

θα μας λυτρώσει.

Εκείνη είναι η πανάκεια,

που αρνούμαστε κατηγορηματικά να χρησιμοποιήσουμε.

Φοβούμαστε πως αν απαλλαχθούμε από το ψέμα,

αν αποτάξουμε κάθε επιβλαβή συνήθεια,

αν επιτέλους τολμήσουμε να φανερώσουμε την αλήθεια γυμνή,

δίχως μισόλογα,

ασάφειες,

υποθέσεις,

θέσεις

κι αντιθέσεις·

θα εκτεθούμε.

 

Μ’ αυτό είναι το νόημα!

Απογυμνώνοντας το υπέρμετρο «Εγώ» μας,

αποκαλύπτοντας τα μύχια μυστικά της ψυχής μας,

εκθέτοντας τους εαυτούς μας,

θα ξαλαφρώσει το «είναι» μας,

η καρδιά μας θα πεταρίσει από ευτυχία,

θα μας κατακλύσει μια ευωδιαστή γαλήνη

-άρωμα μυριάδων κρίνων-

και το άδειο σώμα μας θα γεμίσει

με δύναμη, θάρρος και κουράγιο.

 

Ουδείς δεν κρύφτηκε από την αλήθεια.

Όσοι το προσπάθησαν, απέτυχαν.

Όσοι πέτυχαν, έχασαν.

Όσοι πίστεψαν πως κέρδισαν, πλανεύτηκαν.

Αργά ή γρήγορα, όλα φανερώνονται.

 

Το ψέμα είναι όμορφο,

ενδύεται με μετάξια και οργάντζες,

στολίζεται με χρυσάφια και ζαφείρια,

αναπαύεται σε χιλιάδες πούπουλα

και χαμογελά

-μα τι χαμόγελο!

 

Η αλήθεια είναι μια θλιμμένη νεαρά,

σχεδόν ολόγυμνη,

τυλιγμένη με ένα ξεβαμμένο,

γεμάτο τρύπες κουρέλι.

Τριγυρνά στους δρόμους ζητιανεύοντας λίγη αγάπη,

μα είναι άτυχη…

Σε έναν κόσμο που θρέφει

και ανυψώνει το ψέμα,

δεν μένει χώρος για αυτήν.

 

Δεν πτοείται όμως,

γιατί γνωρίζει πως τώρα μπορεί να παλεύει

όμως αύριο θα κυριαρχήσει.

Το ψέμα ας όψεται!

Φιλίνα Ιγνατιάδου