Κλάψε αντράκο

To παιδί που τα βράδια σιγοκλαίει, είμαι εγώ. Το αγόρι που έγινε ενήλικας έμαθε πως και οι άντρες είναι συναισθηματικοί. Δεν κλαίνε μόνο για χαμένους έρωτες αλλά και για απλά καθημερινά πράγματα, για συσσωρευμένα ανέκφραστα δάκρυα ετών ( μη σου πω και αιώνων).

 Οι άντρες ταυτίστηκαν με τον ρόλο του κυνηγού, του μπαμπά, του δήθεν σκληρού και ξέχασαν πως οι άντρες είναι και αυτοί άνθρωποι. Δηλαδή όταν έκλαιγαν μικροί δεν ήταν άντρες; Α, ναι ξέχασα ήταν παιδιά, τους επιτρεπόταν από την κοινωνία, από τους γονείς. Άραγε, τι επιτρέπεται να κάνεις ένας άνδρας, μια γυναίκα, ένα αγόρι, ένα κορίτσι; Υπάρχουν νόρμες βάσει φύλου και βάσει ηλικίας;

 Δε θα σου πολλά παρά μόνο τούτο: ο άνδρας, ο συναισθηματικός, ναι εκείνος που τσαλακώνεται μπροστά σε άνδρες και γυναίκες είναι Άνδρας, αντράκι.   Ο άνδρας ο συναισθηματικός, ο ευαίσθητος είναι εκείνος που δεν ξέχασε την παιδική του φύση. Κι άσε τους δήθεν άνδρες να κρύβονται πίσω από την σκληρή τους ψεύτικη ταυτότητα.  

Ι.ΧΠ.