Αποθαμένα… αποθυμένα
Και τι χρειάζεται η ποίηση ή η συγγραφή;
Έναν ανολοκλήρωτο Έρωτα.
Ένα αποθυμένο/απωθημένο.
Αποθυμένο γιατί το επιθυμείς τόσο πολύ που δεν το έχεις
και φτάνει στην απώθηση αλλά μέσα σε αυτή τη δήθεν μη έλξη
λανθάνει η μεγαλύτερη ανολοκλήρωτη έλξη του «είναι» σου.
Μια χαρά, βάζεις στολίδια, αρωματίζεσαι, κοστουμαρίζεσαι για να κυνηγήσεις έναν νέο έρωτα, ένα ωραίο κρεβάτι αλλά ξέρεις πως πάντα θα υπάρχει ένας άπιαστος άνθρωπος, ένα αερικό…
Ναι, κυνηγάς το τίποτα μέσα σου και χάνεις το έξω σου. Μη σου πω πως για έναν ανολοκλήρωτο έρωτα, χάνεις και το μέσα σου.
Να ζεις για τη στιγμή, που τα απωθημένα/αποθυμένα θα γίνουν αποθαμένα και θα χαθούν για πάντα και μαζί με αυτό τον θάνατο, θα αρχίζεις να γράφεις όχι για έρωτες ψεύτικους αλλά θα υμνείς τη ζωή μέσα από τις λέξεις σου.
