Αιχμάλωτος ψυχής

Περνάνε οι ώρες…
Περνάνε οι μέρες…

Έχουν ήδη περάσει μήνες που δεν ανταλλάξαμε κουβέντα…

Ήσουν ο πολυτιμότερος άνθρωπος στην ζωή μου…

Ίσως δεν μπόρεσες να αντέξεις αυτήν την ευθύνη…

Σε αγάπησα και σε αγαπάω ακόμα…

Αλλά… αλλά ούτε αυτό μπόρεσες να καταλάβεις…

Προσπάθησες να σκοτώσεις την αγάπη μέσα μου, σε μια προσπάθεια να αποδείξεις στον εαυτό σου, πως αυτό που ένιωσα δεν ήταν αγάπη αλλά εμμονή και προσκόλληση….

Όχι δεν πρόκειται να την σκοτώσεις γιατί είναι ενέργεια και όχι συναίσθημα! Με το να σε αγαπώ σημαίνει πως ζω…

Έστω και αν δεν σε ξαναδώ ποτέ μου!
Έστω και αν δεν προλάβω να σου πω ότι νιώθω….

Μου λείπεις σαν άνθρωπος….
Παρόλο που περιτριγυρίζομαι και έλκω υπέροχους ανθρώπους….

Μόνο εσύ μου λείπεις…
Γιατί είσαι ξεχωριστή….

Προσπαθώ να μην ησυχάζω….

Κρατάω το μυαλό μου σε εγρήγορση…

Για αυτό γράφω…
Για να κοροϊδεύω τον εαυτό μου….

Για αυτό δεν ξεκουράζομαι και δεν χαλαρώνω…

Γιατί όταν επαναπαυτώ, γυρίζει το μυαλό μου σε εσένα…

Νίκος Μιχαλόπουλος

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *