Τι γιορτάζουμε, αλήθεια, την Κυριακή του Πάσχα;

Κυριακή του Πάσχα.

Η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας μας. Η μέρα που κάθε χρόνο γιορτάζουμε την Ανάσταση Του Ιησού Χριστού ύστερα από την εβδομάδα των παθών, τον Γολγοθά και την Σταύρωσή Του.

Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, τα χαράματα της Κυριακής έγινε ένας μεγάλος σεισμός κοντά στον τάφο Του Ιησού όπου ένας Άγγελος κύλησε την πέτρα που τον έφραζε και κάθισε επάνω της. Τότε απευθυνόμενος στις Μυροφόρες και την Παναγία που στέκονταν εκεί, είπε ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί και τους ζήτησε να πάνε και να ενημερώσουν τους μαθητές Του για το χαρμόσυνο γεγονός και αυτοί με τη σειρά τους να μεταφέρουν το μήνυμα σε όλη την Γαλιλαία.

Οι στρατιώτες που φύλαγαν τον τάφο ενημέρωσαν τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους ότι ο Ιησούς αναστήθηκε και εκείνοι τυφλωμένοι από το μίσος τους για Εκείνον δωροδόκησαν τους στρατιώτες ώστε να πουν ψέματα πως το σώμα Του εκλάπη από τους μαθητές Του.

Στη Γαλιλαία εμφανίστηκε στους μαθητές Του ο Ιησούς και τους ζήτησε να διδάξουν παντού όλα όσα τους δίδαξε και να βαπτίζουν στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος όποιον πιστεύει σε Αυτόν.

Τι είναι, λοιπόν, το Πάσχα για τους Χριστιανούς; Σίγουρα όχι μια ευκαιρία για φαγοπότι και γλέντι άνευ ορίων. Η μέρα του Πάσχα είναι – λανθασμένα – συνυφασμένη με ξεφάντωμα και κρεπάλη. Λες και την εβδομάδα των παθών στερηθήκαμε σε τέτοιο μεγάλο βαθμό τις γήινες απολαύσεις που θα πρέπει μέσα σε μια μέρα να τις υπερκαλύψουμε. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Η απότομη μετάβαση  από τον θρήνο σε ένα τεράστιο, ξέφρενο πανηγύρι μου φαίνεται σχήμα οξύμωρο. Από την κατάνυξη και την λύπη στον κορεσμό από τις απολαύσεις, μεγάλη η διαφορά. Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω τη σεμνοτυφία, σίγουρα όμως τη σεμνότητα και την εγκράτεια.

Η μέρα του Πάσχα είναι μέρα χαράς και ευδαιμονίας. Μέρα ανάτασης της ψυχής μας. Αξίζει, σίγουρα, μια προσπάθεια να συλλάβουμε το βαθύτερο νόημα και τον συμβολισμό της.
Χριστός Ανέστη εκ’νεκρών για εμάς. Ας ετοιμάσουμε λοιπόν και εμείς τους εαυτούς μας ώστε να τον υποδεχθούμε σιγανά και ταπεινά, δίνοντάς Του τη βαρύτητα που Του αξίζει εντός μας.

Ανάσταση, ανάταση, άνθισμα ψυχής εύχομαι σε όλους τούτο το Πάσχα! Χρόνια πολλά. 

Εύα Κοτσίκου