“Y.O.L.O. θρησκειοκαπηλεία και απέθαντος φαρισαϊσμός!”
Στη χώρα μας που κρατούσα θρησκεία είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού τιμούμε το Πάσχα ως τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης.
Η Ανάσταση του Κυρίου είναι πρωτίστως μια σημαντική πνευματική εορτή, η νίκη της ζωής επί του θανάτου.
Της Ανάστασης προηγείται η σταύρωση και τα πάθη, με εντατική την παρουσία μας στους ναούς, στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, αλλά και με τήρηση των πατροπαράδοτων εθίμων.
Το κατά πόσο συνδέεται η θρησκευτική πίστη με τη συμμετοχή στη λατρευτική ζωή της εκκλησίας δεν είναι κάτι που θα αποτελέσει αντικείμενο του παρόντος άρθρου, καθώς είναι συζήτηση ατέρμονη και απαιτεί προσέγγιση που εκφεύγει του ύφους της σελίδας μας.
Ούτε τη σχέση θρησκείας και πίστης στο Θεό θα εξετάσουμε.
Επιχειρώντας, όμως, ένα πρώτο συμπέρασμα, που στη δομή του άρθρου φαντάζει πρώιμο, αλλά στη δική μου σκέψη αρκετά ώριμο-αφού είναι προϊόν παρατήρησης χρόνων- θα έλεγα ότι για μεγάλη μερίδα κόσμου η συμμετοχή στα μυστήρια και στη λατρευτική ζωή είναι περισσότερο έθιμο πολιτισμικής παράδοσης παρά έμπρακτη μετουσίωση του θείου λόγου.
Παντρευόμαστε ως επί το πλείστον με θρησκευτικούς γάμους, έχοντας κατά νου την ύλη που περιβάλλει την τέλεση του και τη μικρή ή μεγάλη φιέστα που ακολουθεί. Ποιος αλήθεια ενδιαφέρεται να ιερολογηθεί η ένωση του; Ποιος άλλωστε έχει κατά νου την ευλογία του αρραβώνα του, όταν με τόση ευκολία διαρρηγνύει την ομόνοια και την ειρήνη;
Βαφτίζουμε τα παιδιά μας επιλέγοντας τον εύρωστο οικονομικά νονό, αγνοώντας ότι ο ανάδοχος υποδέχεται ένα νέο Χριστιανό στην εκκλησία.
Το Πάσχα, από Μεγάλη Πέμπτη και μετά πάμε στην εκκλησία, γιατί άλλωστε τα μαγαζιά ψιλοκλείνουν, γιατί πρέπει να δούμε πως μεγάλωσε και αν ζευγάρωσε το γκομενάκι που είχαμε σταμπάρει από παιδιά στο χωριό.
Όλα αυτά μέχρι το “Χριστός Ανέστη“!
Μετά από το οποίο ακολουθεί άσκηση εκκένωσης.
Ο ιερέας λέει “Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού” και αν κρίνει κανείς από την ταχύτητα με την οποία σκορπιζόμαστε μετά το “Χριστός Ανέστη”, για να ικανοποιήσουμε λαίμαργα τα βουλιμικά μας ένστικτα, ουσιαστικά αυτοπροσδιοριζόμαστε ως εχθροί Του.
Εμείς,α που τον σταυρώνουμε κάθε μέρα.
Πηγαίνοντας στους ναούς ως σε άλλη πασαρέλα για να επιδείξουμε το κομψό μας ντύσιμο.
Παρατηρώντας και κρίνοντας το λιγότερο ή περισσότερο κομψό ντύσιμο του διπλανού μας.
Κάνοντας εκτιμήσεις για το βάρος που πήρε ή έχασε, τις ρυτίδες που εμφανίστηκαν ή εξαφανίστηκαν από το πρόσωπο του.
Κοιτώντας με περιέργεια ποιος συνοδεύεται και ποιος όχι, ποια είναι ακόμη ανύπαντρη, ποια χώρισε, ποια είναι μαλωμένη με την πεθερά ή τη συνυφάδα της.
Μετρώντας τον οβολό που ρίχνει ο καθένας, σε δίσκο που περιφέρεται βιαστικά, μη μας φύγουν μετά το πέμπτο Ευαγγέλιο και μειωθεί η είσπραξη.
Η φετινή Μεγάλη Εβδομάδα και η εορτή του Πάσχα συνέπεσαν με μια μακρά και πολυεπίπεδη προεκλογική περίοδο.
Εκεί να δεις χριστεμπορία…!
Η περιφορά του Επιταφίου αγκαζέ με την περιφορά του υποψηφίου.
Εκμετάλλευση του λαϊκού θρησκευτικού συναισθήματος στο έπακρο από ανθρώπους που έχουν ξεχάσει να κάνουν το σταυρό τους.
Selfies με το χριστεπώνυμο πλήθος και με τον κλήρο και insta επιτάφιοι με hashtag #mystylerocks.
Εμείς σε σταυρώνουμε Χριστέ και σήμερα, οι σύγχρονοι Φαρισαίοι με τις web συναγωγές μας.
Δεν υπάρχει κατακλείδα.
Δεν υπάρχει συμπέρασμα.
Δεν υπάρχει παραίνεση.
Υπάρχουν μόνο τα λόγια του κυρίου :
“”Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τους Προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους…”
Ανθή Γεώργα
Γεννήθηκα στην Αθηνα, παιδί της γενιάς του 80, όταν μεσουρανούσαν η ντίσκο, το μαλλί αφανα και τα κόκκινα αυτοκίνητα. Σ αυτή τη γιγαντουπολη μένω και το απολαμβάνω, έχοντας πάνω μου ασβηστα τα σημάδια απο τις επιρροές της επαρχίας. Δύο γονείς, δύο ιδιαίτερες πατρίδες, ατελείωτα καλοκαίρια, έχω ζήσει το ένα τρίτο της ζωής εκεί. Εργάζομαι ως δικηγόρος, διαβάζω νόμους, τους ερμηνεύω, τους χειρίζομαι, τους χρησιμοποιώ σαν εργαλείο της δουλειάς. Όπως και το λόγο άλλωστε.. Σκέφτομαι με λέξεις, εκφράζομαι με αυτές και όταν δε γράφω δικόγραφα, τις κάνω προτάσεις μήπως και μπορέσω να ερμηνεύσω τους ευμεταβλητους νόμους της ζωής.
