Τυχαίες… ατυχείς συναντήσεις

Έτρεχα να προλάβω το λεωφορείο. Τσιμισκή με Δημητρίου Γούναρη πέφτω πάνω σου ξανά. Σου μίλησα τυπικά. Είχα να προλάβω το λεωφορείο. Ήθελα να σου μιλήσω αλλά και δεν ήθελα.  Αν σου μιλούσα ήξερα πως δε θα μου έκανε καλό. Όχι τώρα που δεν είπα όσα ήθελα να πω, μου έκανε καλό.

            Γύρισα το κεφάλι, από συνήθεια, μήπως κλέψω μια ματιά σου. Την κέρδισα αλλά όχι έτσι όπως ήθελα. Με κοίταξες, χαμογέλασες, και έπιασες, προχώρησες αγκαζέ με το νέο σου ταίρι. Και μετά κρατηθήκατε χέρι – χέρι, ένα φιλί στον λαιμό, ένα φιλί στο στόμα…

            Γιατί γύρισα το κεφάλι μου; Τι να τις κάνω τις ματιές σου, αφού δεν είμαστε μαζί;  Όλα λάθος! Είμαι αγύριστο κεφάλι! Έχασα το λεωφορείο, έχασα εμένα ξανά. Τυχαίες, ατυχείς συναντήσεις μαζί σου δεν θέλω.  Το λεωφορείο φτάνει σε δώδεκα λεπτά. Σε δώδεκα λεπτά ξέρεις πόσες φορές μπορώ να αναπαραγάγω τις σκηνές με τη νέα σου σχέση; 

Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης