27 Μαΐου 2019
Share

Σπάνιοι άντρες που λάμπουν, σε βρώμικους καιρούς

Post Views: 5
Υπάρχουν κάποιοι άντρες, που είναι η αύρα τους είναι σαν μικρού παιδιού. Που δεν κοιτάνε το δήθεν, μα την ψυχή τους. Δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα ακριβά αυτοκίνητα, για τα ακριβά σπίτια, για τα ακριβά ρολόγια. Που δουλεύουν και βγάζουν τίμια τα χρήματά τους και δεν τα σκορπάνε σε ποτά, ξενύχτια, ανόητες εξόδους και selfie φωτογραφίες από διάφορα event.
 
Υπάρχουν κάποιοι άντρες, που ταΐζουν την ψυχή τους και την ψυχή των άλλων, με το μεγαλείο του χαρακτήρα τους. Που παλεύουν και μοχθούν για να αποκτήσουν κάτι, κοπιάζουν για να εξασφαλίσουν μια ηρεμία στην δική τους ζωή και σε όσων αγαπάνε.
 
Τα χέρια τους είναι τίμια και εργατικά και το πρόσωπο τους θλιμμένο, αλλά θα σου χαμογελάσουν και θα ανοίξουν την αγκαλιά τους για σένα. Δεν θα σε φορτώσουν με τα προβλήματα τους, θα σε ρωτήσουν για τα δικά σου. Δεν θα σου ζητήσουν να τους λύσεις κανένα δικό τους θέμα, θα σου πάρουν την δική σου στενοχώρια και θα την μετουσιώσουν σε χαμόγελο. 
 
Υπάρχουν κάποιοι άντρες, την ώρα  που όλοι οι άλλοι βγαίνουν να διασκεδάσουν εκείνοι πάνε για ύπνο, κατάκοποι από την δουλειά και τις υποχρεώσεις τους. 
 
Που είναι ήρεμοι σαν τα λιμάνια, ενώ η ψυχή τους μέσα, είναι σαν  φουρτουνιασμενη θάλασσα από τα βάσανα. Που δεν θα μετανιώσεις ποτέ γιατί τους γνώρισες, μα θα αναρωτηθείς, γιατί να μην τους είχες γνωρίσει νωρίτερα. 
 
Υπάρχουν κάποιοι άντρες, μα όχι πολλοί, που αν βρεθείς κοντά τους, καταλαβαίνεις γιατί είναι τόσο δύσκολο να μείνεις κοντά τους. Δεν μπορεί κανένας άλλος, εκτός απο τον εαυτό τους να τους κάνει καλά, όταν κουβαλάνε κάποια πληγή. 
 
Είναι σαν τα δελφίνια που αναγεννούν την σάρκα τους δίχως ουλές και θεραπεύονται εντελώς από μόνα τους. Σταματάνε την αιμορραγία και συνεχίζουν να βουτάνε στα βαθειά. 
 
–  Σπάνιοι άντρες που λάμπουν, σε βρώμικους καιρούς. – 
 
Μπέττυ Κούτσιου
Post Views: 5

About Μπέττυ Κούτσιου

Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει