Λένε πως οι σχέσεις χαλάνε, ότι οι άνθρωποι φεύγουν και πολλοί με τα χρόνια ψάχνουν άλλες διεξόδους για να λυτρωθούν. Είναι όμως, αυτό η πραγματική αλήθεια; Μήπως οι σχέσεις που επιλέγουμε στην ζωή μας, φανερώνουν από την αρχή το μέλλον τους; Ή η μαγεία χάνεται στην συνήθεια; Και ο έρωτας που πάει; Ζει με την αγάπη;
Είναι ο γάμος συμβιβασμός; Πού οδηγεί το ζευγάρι με τα χρόνια;
Εξαρτάται θα απαντήσω. Τον τρόπο γνωριμίας, τις συνθήκες, την συναισθηματική ωριμότητα αυτών των ανθρώπων, την ανάγκη τους για δημιουργία οικογένειας, την ηλικία ακόμα και το αίσθημα ελευθερίας. Αν όλα αυτά αποτελούσαν συνειδητή επιλογή και ο έρωτας είχε θεμέλια γερά μαζί με την αγάπη, τότε μιλάμε για μια σχέση που όσες δυσκολίες και αν συναντήσει μπορεί αντέξει στον χρόνο. Αντίθετα, ο συμβιβασμός γίνεται πιο πολύ ορατός με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί να καταπιέζεται αρχικά, αλλά στην διάρκεια της συμβίωσης θα βρει τρόπο να ξεσπάσει. Και θα πάρει είτε την μορφή του διαζυγίου ή της απιστίας.
Και με το τρίτο πρόσωπο τι γίνεται;
Το τρίτο πρόσωπο -στην σχέση ή στον γάμο- μπαίνει πάντα όταν βρει χώρο. Δεν παίρνει από μόνο του την πρωτοβουλία να προχωρήσει σε κάτι. Έχει δει το πράσινο φως από τον άλλο. Έχει δει την έλλειψη κατανόησης, επικοινωνίας και ερωτικής ικανοποίησης. Με άλλα λόγια, βλέπει την ανάγκη του άλλου να ξεφύγει από αυτό που τον βασανίζει και να ζήσει κάτι το διαφορετικό. Άρα, το τρίτο πρόσωπο εισχωρεί στην σχέση που ουσιαστικά από πολύ πριν είχε τελειώσει. Απλά ο καθένας έμενε για τους δικούς του λόγους σε αυτό τον γάμο. Δεν πλησιάζει λοιπόν, ανθρώπους που το δέσιμο είναι ισχυρό και βαθύ. Διότι πολύ απλά αυτοί έχουν βάλει τείχη γύρω τους. Δεν δίνουν χαραμάδα από φως. Έχουν το σκοτάδι γύρω τους, που σου λέει δεν υπάρχει θέση για εσένα.
Επομένως, την επόμενη φορά που το τρίτο πρόσωπο χτυπήσει την πόρτα, κοιτάξτε λίγο τις ζωές και αναλογιστείτε…Αξίζει τον κόπο; Και θυμηθείτε ότι κανένας δεν αξίζει να πληγώνεται.
ΤΕΛΟΣ
Νικόλ Παπαδοπούλου
Γαλλική Φιλολογία Ε.Κ.Π.Α
