Αληθοφανή ψέματα

 

Θες να μιλήσουμε για ψέματα; Είσαι έτοιμος να αποδεχτείς για μια φορά τουλάχιστον την αλήθεια ή μήπως συνήθισες να ζεις φυλακισμένος μέσα σε αυτά και ματαιοπονώ και πάλι; Σε σένα αναφέρομαι, που έμαθες να τα χειρίζεσαι και να τα σκορπάς αλόγιστα, αψηφώντας το κακό που σπέρνεις κάθε φορά άνθρωπέ μου.

 

Και δε μιλώ για εκείνα τα μικρά, τα “κατά συνθήκη ψεύδη” που όλοι μας χρησιμοποιούμε κατά καιρούς, είτε για να μη θίξουμε κάποιον, είτε για να ωραιοποιήσουμε μια κατάσταση άβολη. Αυτά είναι μια κατηγορία, που κατά γενική ομολογία δεν βλάπτει, υπάρχουν όμως κι άλλες. Μη βιαστείς να ετοιμάσεις τη δικαιολογία σου λοιπόν.

Είναι εκείνα τα αληθοφανή ψέματα στα οποία αναφέρομαι, που ξεστομίζονται συνήθως από ανθρώπους χειριστικούς, με μεγάλη ευκολία και πειθώ. Εκείνα τα ψέματα τα τραγικά, που επιχειρούν να πληγώσουν ανθρώπους, να αλλοιώσουν και να καταρρακώσουν ψυχές και να μηδενίσουν κάθε ίχνος της αυτοπεποίθησής τους, με μοναδικό σκοπό τους τελικά, να κρύψουν τα δικά τους τα κρίματα και να αλαφρώσουν την ήδη βεβαρημένη συνείδησή τους. 

 

Ίσως και ν’ αναστατώνω ήδη τη γαλήνη σου, στο άκουσμα και μόνο της λέξης “συνείδησή” κι ας πασχίζεις επιμελώς να το κρύψεις αντιδρώντας. Βλέπεις, τον ρόλο αυτόν τον πρωταγωνιστικό, είχες μάθει να τον κατέχεις χρόνια τώρα, μονοπωλιακά εσύ. Καταλαβαίνω απόλυτα τη θέση στην οποία βρίσκεσαι, λυπάμαι όμως γιατί δεν έχω άλλη κατανόηση να δείξω, στέρεψα. Μα κι αν το δω μακροπρόθεσμα, μάλλον καλό θα σου κάνει η στάση μου, αν ποτέ φυσικά αποδεχτείς όσα μέχρι τώρα δεν κατάφερες.Τα αντικειμενικά αυτονόητα. 

 

 

Και το πετύχαινες ομολογώ, μέχρι πρότινος. Εγώ σ’ έμαθα πλέον και δεν μπορείς να εισβάλλεις άλλο στην ψυχή μου. Σου επέτρεπα χρόνια ολόκληρα, να αλωνίζεις εκεί ανενόχλητος άλλωστε. Ο χρόνος όμως ξεκαθαρίζει τα πάντα μέσα μας και δεν ανησυχώ για μένα πια. Άλλαξα κλειδαριές, μπορείς να φωνάζεις απ’ έξω ό,τι θέλεις λοιπόν μα μέσα μου δεν επιτρέπω να μπεις ξανά. 

 

Είναι το ταλέντο εκείνο που διαθέτουν άνθρωποι σαν και σένα βλέπεις, που μπορεί να σε κάνει να αναρωτιέσαι από τη μια στιγμή στην άλλη, αν όλα αυτά που βίωσες, αν όλα όσα είδες με τα ίδια σου τα μάτια και που διαισθανόσουν καιρό πριν γίνουν πράξη, ήταν ένα αποκύημα της φαντασίας σου και μόνο, μια δική σου υπερβολή και μια διαστρέβλωση των γεγονότων και όχι η πικρή αλήθεια. Μέχρι την στιγμή που έκοψες τον Γόρδιο δεσμό και άρχισες να καταλαβαίνεις τα πάντα στην αληθινή τους διάσταση. Κι αυτό ήταν πραγματικά μια λύτρωση. Κι όσο κι αν επιχειρείς να φυτέψεις μέσα μου ξανά τον σπόρο της αμφισβήτησης του ίδιου μου του εαυτού, που παραμέρισα χρόνια για χάρη σου, αυτή την φορά δεν θα τα καταφέρεις. Στρέψε λοιπόν το καταστροφικό σου χάρισμα, στο επόμενο θύμα σου ή σε όσα σου έχουν απομείνει για να παίζεις μαζί τους σαν να πρόκειται για άψυχες μαριονέτες. 

 

Για ένα πράγμα όμως δεν πρόκειται να με πείσεις. Τις ώρες της μοναξιάς σου, τις στιγμές εκείνες που θα έρχεσαι αντιμέτωπος με τη φωνή της δικής σου συνείδησης και με το είδωλο σου στον καθρέφτη, παλεύοντας απεγνωσμένα να φιμώσεις κάθε της ήχο και αποφεύγοντας να σηκώσεις το βλέμμα απέναντί σου, εκείνες τις ώρες θα γνωρίζουμε και οι δυο ποια είναι η μία και μοναδική αλήθεια. Εγώ έμαθα να ζω με αυτήν. Σου προτείνω να κάνεις το ίδιο, το ψέμα βλέπεις δεν μπορεί να επιβιώσει εσαεί.