‘Έχουμε έναν τρόπο να γλιτώνουμε απ’ τον πόνο, να τον επιστρέφουμε
Ναι, είμαι κι εγώ από ‘κείνους. Τους σκληρούς, τους άξεστους στα μάτια αυτών που μ ’αγαπούν. Είμαι από ‘κείνα τα άτομα που ξεστομίζω βαριές κουβέντες, που πληγώνω ανεπανόρθωτα τόσο, που στο τέλος με μισούν για το χρόνο και τα αισθήματα που μου έδωσαν. Μια κουβέντα αν μου πουν, δέκα θα απαντήσω και διάολε ξέρω πολύ καλά να παίζω με τις λέξεις. Για την ακρίβεια, δεν είναι κανείς καλύτερος από μένα σ’ αυτό! Κοιτάζω ευθεία στα μάτια και ξέρω ακριβώς τι θα πονέσει. Τι θα καταστρέψει, τι θα μειώσει τι θα ισοπεδώσει τον άλλον! Και διάολε ηδονίζομαι να βλέπω την σοκαρισμένη όψη σ’ εκείνον απέναντι μου, που πριν από ένα λεπτό προσπάθησε να με πληγώσει.
Ναι, είμαι κι εγώ ένας από ‘κείνους. Εκείνους που μετά πνίγονται στο αλκοόλ επειδή πλήγωσαν τον άνθρωπο που αγαπούν. Εκείνους που μόλις μείνουν μόνοι θρηνούν τον κωλοεγωισμό τους, που μετανιώνουν γιατί πλέον δε μπορούν να πάρουν πίσω τα λόγια τους, που αισθάνονται τιποτένιοι, άδειοι. Και το χειρότερο όλων; Που η τελευταία αίσθηση που αφήνουμε στον άλλο, δεν είναι πραγματική. Δεν έχουμε όμως κανένα δικαίωμα να είμαστε μια καλύτερη ανάμνηση. Δεν αξίζουμε κανένα συναίσθημα. Είμαι κι εγώ σαν κι εκείνους ναι… κι εμείς έχουμε έναν μόνο τρόπο να γλιτώνουμε απ’ τον πόνο…να τον επιστρέφουμε.
Μαρία Χαρίτου
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
