Ελπίδα
Επικίνδυνο πράγμα η ελπίδα. Σε κάνει να ισορροπείς ανάμεσα στα αν και τα θα! Σε γεμίζει «δικαιολογημένες» αμφιβολίες. Σου δίνει κίνητρο για να μην κινηθείς. Μπορεί να σε εγκλωβίσει για χρόνια γιατί η ίδια δεν έχει όρια και ηλικία. Γιατί «πεθαίνει πάντα τελευταία» και αυτή η φράση αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή άντλησης εσωτερικής δύναμης!
Είναι γλυκιά η αναμονή, η προσμονή θα έλεγα καλύτερα, και δε σταματά ώσπου να σε εξαντλήσει. Αυτή η διπλωμάτισσα ποτέ δε σε απογοητεύει γιατί έχει με το μέρος της τον μεγαλύτερο σύμμαχο. Τον απρόσωπο τον χρόνο. «Δεν περίμενες αρκετά» θα πει, και από φταίχτρα γίνεται πλανεύτρα! Και εσύ όντας γεμάτος δύναμη από τα λόγια της, ξανά ξεκινάς από την αρχή, τον χορό της αιχμαλωσίας. Ένα χορό, που θα τελειώσει μονάχα όταν θα σε αποτελειώσει. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία ναι, αλλά αφού πρώτα έχει σκοτώσει εσένα!
Μαρία Χαρίτου
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
