Ο κόσμος της επιφάνειας
Ζεις στον κόσμο της επιφάνειας.
Το συναίσθημα ψεύτικα.
Η αγάπη μετριέται σε είδος.
Οι στιγμές αν δεν αγοράζονται, δεν έχουν σημασία.
Ο Έρωτας ιερόδουλος, σε ένα οίκο ανοχής.
Λόγια, οι πιο τολμηρές πράξεις .
Εμπιστοσύνη, τι αστεία λέξη.
Δεν ξέρω, ακόμα την χρησιμοποιούν;
Πιθανόν, τώρα αν γνωρίζουν την σημασία της δεν ξέρω.
Άφησε με να έχω μια αμφιβολία.
Ειλικρίνεια, αχ αυτή η άτιμη.
Όλοι την αγαπούν, αλλά από μακριά και αγαπημένοι.
Αλίμονο.
Μια συσκευή, πλέον παρηγορεί τα κρύα βράδια σου.
Λίγοι οι τυχεροί της ζωής με ανθρώπους δίπλα τους,
που βλέπουν την ουσία.
Μιλάς, όμως δεν λες τίποτα.
Ζεις, όμως πεθαίνεις κάθε μέρα.
Δεν είναι μάτια μου ο κόσμος αγγελικά πλασμένος,
όμως ούτε διαβολικά δημιουργημένος.
Η ισορροπία έχει χαθεί.
Τα άκρα έχουν ζήτηση.
Αυτά που βολεύουν την αποχαύνωση, μόνο.
Την ψυχούλα σου όμως την ρώτησες τι θέλει;
Κολυμπάς στην επιφάνεια.
Ζηλεύεις την ομορφιά του βυθού, όμως μένεις να την
θαυμάζεις μόνο, από τις ιστορίες αυτών που την έχουν δει.
Μα πάλι ξεχνάς αγαπητό μου πλάσμα, ότι τα μάτια του καθένα
βλέπουν αυτό που έχει η ψυχή του.
Μέχρι να δεις τον βυθό με τα μάτια της δικής σου ψυχής,
όλα θα είναι μυθοπλασίες για εσένα.
Ναι ίσως να μην είναι η κατάλληλη εποχή,
ίσως οι άνθρωποι γύρω σου να μην σου αξίζουν,
ίσως…
Όμως είσαι εδώ, μάτια μου.
Αν θες να μείνεις στην επιφάνεια μείνε,
αν θες να κολυμπήσεις στον βυθό κάνε το.
Αν δεν θες κανένα από τα δύο, πέτα.
Δεν σου υπόσχομαι τίποτα.
Τα μάτια σου δεν θα δουν αυτό που αντίκρισαν τα δικά μου.
Ένα θα σου πω μόνο, ότι κι αν διαλέξεις κάνε το με την ψυχή σου.
Να το θέλεις, όπως το οξυγόνο.
Να το ποθείς, όπως τον πιο τρελό σου έρωτα.
Να το αποζητάς , σαν την σκιά μια ηλιόλουστη μέρα.
Μάθε να αξίζεις και να ξεχωρίζεις.
Δύσκολο στον κόσμος της επιφάνειας,
αλλά όχι ακατόρθωτο.