Ψάχνω τα παλιά μου παιχνίδια

Ψάχνω τα παλιά μου παιχνίδια αυτές τις ημέρες. Όλα. Εκείνα που ήταν καθαρά, εκείνα που ήταν σπασμένα, εκείνα που είναι βρόμικα, εκείνα που είναι καθαρά. Δε με ενδιαφέρει πώς είναι; παλαιότερα ίσως.

Ψάχνω τα παλιά μου παιχνίδια. Αυτά που σαν παιδί πολλές φορές δεν ήθελα, που μάζευα σε σακούλες, που έκλεινα σε μπαούλα. Αυτά που δυσανασχετούσα να παίζω μαζί τους, αυτά που έπαιζα μαζί τους μανιωδώς. Όλα τα ψάχνω, τώρα όλα τα θέλω πίσω. Αναζητώ τις παλιές μου κούκλες που πολλές φορές βαριόμουν να τους χτενίσω τα μαλλιά.

Ακόμα και αυτά που επάνω τους μάζεψαν σκόνες, αυτά που πάλιωσαν από το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου.

Τώρα τα θέλω όλα μου τα παιχνίδια πίσω. Γιατί δεν τα έχω πια…

Έτσι δεν είναι και η ζωή μας; Πόσοι αισθάνονται την αξία πραγμάτων, στιγμών, ανθρώπων όταν δεν μπορούν να τα έχουν πια; Πόσοι δεν αντιλαμβάνονται την αξία πολλών πραγμάτων όταν πια εκείνα έχουν γίνει ανάμνηση;

Μαρία Σκαμπαρδώνη