Δεν υπάρχουν όμορφοι άντρες, αλλά άντρες που γεννήθηκαν από όμορφες γυναίκες.
Post Views: 24
Εκείνοι δεν αγαπάνε σαν τους άλλους άντρες.
Αγαπάνε για να αγαπήσουν. Να δώσουν. Να δοθούν. Να αφιερωθούν. Να πιστέψουν.
Εκείνοι οι άντρες έχουν την ψυχή τους πάνω από το ανάστημα τους.
Έχουν μπόι έχουν μπέσα και λόγο.
Δεν ψιθυρίζουν, δεν φωνάζουν αλλά δεν αμφιβάλλουν κιόλας. Μέσα από τις σιωπή τους, μαθαίνεις τις πιο μεγάλες αλήθειες τους.
Εκείνοι είναι οι άντρες που δεν μαγνητίζουν με την εμφάνιση τους, αλλά με την διακριτικότητα τους.
Είναι αθόρυβοι και επικίνδυνα γοητευτικοί. Όχι γιατί είναι όμορφοι.
Αλλά γιατί έχουν καθαρή ματιά και καθαρά χέρια. Έχουν μια γλυκιά θλίψη στο χαμόγελο τους και σου καρφώνουν την καρδιά με το βλέμμα τους.
Εκείνοι οι άντρες γεννήθηκαν από θαρραλέες και αληθινές γυναίκες.
Που τους έμαθαν να τιμάνε τα παντελόνια και τον λόγο τους.
Που τους δίδαξαν να προχωράνε, όχι να στριμώχνουν άλλους τσακίζοντας τα ξένα φτερά.
Γεννήθηκαν από γυναίκες που τους έφεραν στον κόσμο για να τον αλλάξουν, όχι για να τον πληγώσουν.
Εκείνοι οι άντρες, είναι η σπάνια μορφή ανθρώπων που θέλεις να ακουμπήσεις πάνω τους, να κλείσεις τα μάτια και να ξυπνήσεις αθάνατη.
Να μην σε αγγίζει καμία λύπη, καμία αρρώστια, κανένα κακό.
Πετάνε σαν τους περήφανους αετούς ψηλά στον ουρανό και όταν λαβώνονται, ξεψυχάνε μόνοι τους στον αέρα.
Δεν σου ζητάνε χρόνο, δεν σου ξοδεύουν την ψυχή, δεν σε μοιράζουν, δεν σε χαραμίζουν, δεν σε αμφισβητούν.
Σε αγαπάνε.
Με μια αγάπη δική τους.
Ήσυχα δυνατή, ήρεμα έντονη και δεμένη σφιχτά αλλά αόρατα.
Εκείνοι οι σπάνιοι άντρες έχουν πολλές ιστορίες να αφηγηθούν, πολλές γυναίκες γνωρίσει, πολλές φορές χωρίσει, μα δεν κουβαλάνε τα κρίματα τους σε εσένα.
Σε ορίζουν δική τους και σε έχουν κοντά τους σαν το πιο πολύτιμο δώρο που τους δόθηκε ποτέ.
Δίπλα τους.
Ούτε πίσω τους, αλλά ούτε μπροστά τους.
Γιατί οι αετοί δεν ανταγωνίζονται κανένα άλλο πουλί, παρά μονάχα άλλους αετούς.
Και ύστερα πεθαίνουν περήφανοι στον ουρανό που τους ταξίδευε.
Μπέττυ Κούτσιου
Post Views: 24
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
