Η κλεψύδρα
Post Views: 3
Είναι φορές που η ψυχή μιλάει και ο νους της κάνει τη χάρη να ακούσει. Στήνουν λοιπόν διάλογο μακρύ κι ως συνήθως σε κόντρα έρχονται μεγάλη. Λογική και θέλω λογομαχούν για τα πρέπει και τα δεν πρέπει. Ποτέ δεν μπόρεσαν να χαράξουν κοινή πορεία. Πάντοτε η λογική επικρατούσε με επιχειρήματα ισχυρά!
Η λαχτάρα όμως, τρανή και ο πόνος της ψυχής ακόμη μεγαλύτερος. Ούρλιαζε να την ακούσει κάποιος, να πάψει να πνίγεται σε θέλω άλλων, ανάσες ήθελε και πνοές γεμάτες, από αυτές τις αληθινές που σε αγκαλιάζουν με θαλπωρή και θέρμη.
Δυνατή λοιπόν η κραυγή απελπισίας, τόσο, που επιτέλους τράβηξε την προσοχή.
Κατάθεση έκανε και για πρώτη φορά ο νους δε μίλαγε. Ένιωσε κάθε λέξη, κάθε επιθυμία και
τους φόβους έβαλε στην άκρη μαζί με κάθε λογής αντίσταση.
Η λογική έχασε τη δύναμή της και επέτρεψε στην ψυχή να βγει και να ζήσει όλα αυτά που δε χάρηκε ποτέ, μα τόσο πολύ ήθελε. Τίποτα παράλογο, τα αυτονόητα μονάχα, αυτά που τόσο δεδομένα ήταν για άλλους όμως τόσο δυσεύρετα για αυτήν.
Το γέλιο να τη χαϊδέψει και ο έρωτας να την αγγίξει, να τραφεί από αγάπη και ευτυχία.
Να τρέξει προς όλα τα θέλω της και λαίμαργα, αχόρταγα να τα ζήσει.
Ένιωσε, απόλαυσε και χάρηκε, στιγμή δεν άφησε να χαθεί. Πρώτη της φορά αισθάνθηκε το πώς είναι να ζεις και όχι απλά να υπάρχεις.
Κι ας πόνεσε, ας έπεσε, ας έκλαψε, λίγη σημασία είχε. Αυτό που μετρούσε τη στιγμή εκείνη ήταν η ελευθερία της, αδιάφορο το κόστος και το τίμημα μπροστά στις αμέτρητες ανάσες ευτυχίας.
Μάθε λοιπόν να ρουφάς το κάθε δευτερόλεπτο, να προχωράς χωρίς φόβο – και μένοντας πάντα μακριά από τα θέλω του κόσμου. Προτεραιότητα να είναι ο εαυτός σου!
Μικρή η ζωή και λίγες οι χαρές, να σου επιτρέπεις την κάθε επιθυμία όσο άπιαστη κι αν φαίνεται.
Η άμμος στην κλεψύδρα δεν περιμένει, τρέχει και τελειώνει, μαζί με αυτήν κι ο χρόνος σου. Γι’ αυτό, ζήσε! 💜🌷
Στέλλα Α.
Post Views: 3
