Εμπιστεύσου με!
Πάντα είχα πρόβλημα με τις διαδρομές. Δε μου άρεσαν ποτέ τα πέρα δώθε. Έμενα λοιπόν, και με υπομονή προσπαθούσα να μετονομάσω το ακατάλληλο σε ιδανικό. Έκλεινα τα μάτια μου και όλα ήταν υπέροχα, εθελοτυφλούσα γιατί έπρεπε να είναι υπέροχα!
Ένα μάτσο συμβιβασμοί άλλαζαν τη σύσταση μου μέρα με τη μέρα, λες και υπήρχε κάπου μέσα μου ένα μεταλλαγμένο DNA που πολλαπλασιάζονταν επικίνδυνα. Δεν μπορούσα να φύγω, τι θα γίνονταν αύριο; Υπήρχε μια ρουτίνα, μια καθημερινότητα. Πως θα άλλαζε αυτό;
Και ξαφνικά… «Λες να φύγω; ΘΑ ΦΥΓΩ!» Σκέψεις, λέξεις και συναισθήματα σπασμένα – κοφτερά γυαλιά που έκοβαν στο άγγιγμα τους. Πληγές… άλλες πιο βαθιές και άλλες σχεδόν επουλωμένες μου ζητούσαν φροντίδα. Φοβάμαι… μένω ακίνητη ακριβώς στη μέση. Ούτε μπρος ούτε πίσω. Ακριβώς στη μέση. Τρέμω, ιδρώνω… τι κάνω τώρα;
Ξάφνου αισθάνομαι ένα άγγιγμα. Δε μπορώ να διακρίνω τη μορφή ανάμεσα στη θολούρα, μα μου μοιάζει άγνωστη. «Εμπιστεύσου με» ψελλίζει με σταθερή φωνή και με τραβάει ένα βήμα μπροστά. «Εσύ μόνο μπορείς να καταστρέψεις τον εαυτό σου» συνεχίζει. Όσο με αγγίζει με γιατρεύει, χωρίς κάποιο μαγικό ξόρκι, χωρίς κάποιο αρχαίο μαντζούνι, μόνο με την παρουσία του. Είναι εκεί, να στέλνει την ομίχλη πίσω, εκεί που ανήκει.
Μαρία Χαρίτου
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
