Κι εγώ σ’ αγαπάω
Κι εγώ σε αγαπάω…
Πάντα θα στο λέω.
Κι ας ξέρω πως το ξέρεις.
Κι ας ακούγεται
επανάληψη φτηνή.
Θα στο λέω…
Έστω κι αν ποτέ δε σε ξαναδώ.
Έστω κι αν δεν κουρνιάσω ποτέ ξανά
στη μοναδικά ζεστή και λατρεμένη σου αγκάλη.
Έστω κι αν κάποτε θα σκαλίζω παλιές φωτογραφίες,
για να θυμηθώ πώς είναι το πρόσωπο της ευτυχίας.
Έστω κι αν έρθει η μέρα που θα χαμογελάς,
δίχως να χρειάζεται να υπάρχω στη ζωή σου.
Τα βράδια όμως…
κείνες τις ώρες που το φως αποκαμωμένο θα αποσύρεται,
κείνες τις ώρες
που οι δρόμοι θα ερημώνουν και η φύση θα σωπαίνει,
ένας αντίλαλος μονάχος θα πλανάται
και θα αλητεύει από άστρο σε άστρο
μήπως βρει παρηγοριά…
Μα ξανά και ξανά στην κάμαρη σου θα καταλήγει,
σιμά στο προσκεφάλι σου θα πλαγιάζει σιγανά,
καθώς τα βλέφαρά σου θα βαραίνουν
και θα σου ψιθυρίζει δακρυσμένη μια φωνή:
“… κι εγώ σε αγαπάω…”
Κατερίνα Παντελέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
