Εκείνη η γυναίκα, που δεν θα γίνει ποτέ η δική σου γυναίκα

Εκείνη τη γυναίκα που δεν ξεχνάει η καρδιά της, να την αφήσεις μόνη της γιατί είναι το μόνο πράγμα που θα σου ζητήσει.

Μην έρθεις πολύ κοντά και μη χρησιμοποιήσεις τα χέρια σου για να την αγκαλιάσεις.
Δεν κρυώνει. Δεν αισθάνεται μοναξιά.
Απλά κουβαλάει μέσα της έναν άλλον άνθρωπο και πολλές φορές κουράζεται η ψυχή της από το βάρος για αυτό γέρνει το σώμα της στη γη.

Η γυναίκα που δεν ξεχνάει, ζωγραφίζει πάνω της ένα συρματόπλεγμα από απαγορευμένες αγκαλιές, από κλειδωμένα φιλιά και πάθη.
Δεν είναι που δεν μπορεί να τα ξαναζήσει.
Είναι που δε θέλει.
Και αυτό το δικό της Δε θέλω, δεν μπορεί να το κρίνει κανένας εάν πρώτα δεν έχει περάσει από τον ίδιο θάνατο της ψυχής όπως εκείνη.

Η γυναίκα που δε θέλει να αρχίσει πάλι μια σχέση φαίνεται.
Δε χρειάζεται να ρωτήσεις για να μάθεις.
Κοίταξε την…
Περπατάει πάντα με τα μάτια να κοιτάνε μπροστά της και όχι γύρω της.
Δεν ψάχνει κάτι…
Ούτε κάποιον.
Έχει ζήσει τον έρωτα της που τώρα τελείωσε και θρηνεί.

Θα σε χαιρετήσει ευγενικά, πιθανόν να είναι πιο διαχυτική μαζί σου κάποια στιγμή αλλά μη μπερδευτείς.
Δε σε φλερτάρει.
Σου βάζει την ταμπέλα ¨φίλος¨, γιατί είναι η μόνη που μπορεί να κουβαλήσεις αυτή τη στιγμή πάνω σου όσο αφορά εκείνη.

Η γυναίκα που έχει ακόμα το αγκάθι από κάποιον έρωτα στην καρδιά φωνάζει από μακριά αφήστε με μόνη μου.
Όχι από μοναξιά…
Από επιλογή…
Αλλά επειδή ακόμα και τα λίγα λεπτά που θα μείνει μοναχή της, θέλει να αφομοιώσει μέσα της ξανά και ξανά τον έρωτα που νιώθει και που για εκείνη είναι η ανάσα της ζωής της.

Η γυναίκα που δε μιλάει πολύ δεν το κάνει γιατί δεν έχει κάτι να πει…
Απλά δεν έχει κάτι να πει μαζί σου.
Κλείνει το στόμα της να αναπνεύσει εκείνον που αγαπά.
Το ανοίγει για να εκπνεύσει πάλι εκείνον.

Οπότε μη μιλάς πολύ.
Δε χρειάζεται φαμφάρες και εντυπωσιασμούς.
Δεν την νοιάζουν το αστραφτερό αυτοκίνητο σου, τα πολλά λεφτά σου, η σπουδαία δουλειά σου.
Όλα αυτά είναι τόσο βαρετά για εκείνη όσο το γαλλικό μανικιούρ για σένα.

Τη γυναίκα που έχει υπάρξει η γυναίκα ενός άλλου άντρα, δεν την ενδιαφέρουν όλα αυτά.
Γιατί πολύ απλά δε στοχεύει στο πορτοφόλι σου.
Μπορείς να το καταπιείς.
Να το κρύψεις.
Να το φας.

Εκείνη η γυναίκα θα σε εκτιμήσει μονάχα γιατί θα ενδιαφερθείς πραγματικά για εκείνη.
Θα έχεις δει την ψυχή της και όχι μόνο το μπούστο της.
Θα ακουμπήσεις απαλά τα μαλλιά της πριν τη σάρκα της.
Θα μπορέσεις να της δώσεις αυτό που της έλειψε τόσο καιρό .
Αφοσίωση, αγάπη, πίστη.

Εάν νομίζεις ότι σε ένα από τα τρία υστερείς, τότε μη μπεις στον κόπο να την πλησιάσεις.
Δε θα γίνει ποτέ δική σου.

Δε γίνονται οι άνθρωποι δικοί μας επειδή θα τους θαμπώσουμε τα μάτια με τα υλικά αγαθά που προσφέρουμε.

Γίνονται δικοί μας οι άνθρωποι, γιατί θα τους σκουπίσουμε τα μάτια που κλαίνε και θα τους αφήσουμε να ατενίζουν δίπλα μας τη θάλασσα που ονειρεύονται.

Μπέττυ Κούτσιου

“Εκείνη η γυναίκα, που δε θα γίνει ποτέ η δική σου γυναίκα.”

Μπέττυ Κούτσιου

Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.