Χαμένη στο λαβύρινθο του μυαλού μου
Τα λόγια φτωχά για να περιγράψω τι νιώθω.
Τα μάτια τυφλά για να δουν την αληθινή ομορφιά.
Το μυαλό στενό για να χωρέσει την ελευθερία.
Όλο πρέπει και μη, δίχως καμία ουσία.
Μια ζωή ρομποτική, δίχως επαφή με τη φύση.
Η καρδιά επιθυμεί, όμως το μυαλό την εμποδίζει.
Δούλοι του οι περισσότεροι άνθρωποι.
Χαμένη σε έναν κόσμο ρεαλιστικά ψεύτικο δίχως ουσία.
Τα μάτια μου ανοιχτά, όμως νιώθω σαν να κοιμάμαι.
Ακούω, όμως μόνο αυτά που με βολεύουν,
θέλω να ακούσω την αλήθεια, ακόμα δε μπορώ, δε θέλω…
Λόγια πολλά, πράξεις λίγες.
Φωνές και ομιλίες όμως ουσία καμία.
Η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά.
Ίσα-ίσα για να πω ότι ζω, όμως δε νιώθω κάτι άλλο.
Κάτι λείπει, κάτι δεν είναι εδώ.
Τι άραγε να είναι αυτό, τι να φταίει;
Άνθρωποι πέρασαν από τη ζωή μου,
κομμάτια μου τους έδωσα, δεν τα ζήτησα πίσω.
Μου έκαναν χώρο για καινούργια συναισθήματα και εμπειρίες.
Αυτό το κενό που νιώθω δεν ευθύνεται από
αυτά τα χαμένα κομμάτια.
Χαμένη στο λαβύρινθο του μυαλού μου.
Ο χάρτης είναι στα χέρια, το κλειδί της πόρτας στην καρδιά μου.
Το ξέρω, αλλά δεν τα βλέπω και αυτό με τρελαίνει.
Φοβάμαι να τα δω, φοβάμαι να πάρω τις ευθύνες των πράξεων μου.
Φοβάμαι και αυτό με φυλακίζει σε έναν κόσμο που με πνίγει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.
Σταματώ , δε θέλω να προχωρήσω, ούτε πίσω να πάω.
Παρατηρώ γύρω μου, μέσα μου, τη φύση, τους ανθρώπους , όλα.
Παρατηρώ και μένω εδώ στάσιμη, μέχρι να ακούσω την καρδιά μου.
Όχι άλλες άσκοπες και ανούσιες κινήσεις.
Μικρά βήματα όταν χρειαστούν και ανάλογες αντιδράσεις.
Είναι καλό να ακούω τι έχω ανάγκη και να το κάνω πράξη.
Απολαμβάνω το κάθε λεπτό, ότι έρθει το δέχομαι, ότι φύγει το δέχομαι.
Το μυαλό ή μάλλον το εγώ μου αντιδρά, όμως θα του περάσει.
Η μεγαλύτερη και η μόνη φυλακή είναι το μυαλό.
Η δράση και η αντίδραση είναι στο χέρι μου, τίποτα άλλο….
Catia Marjary
Αθεράπευτα ονειροπόλα, μα πεισματικά ρεαλίστρια. Δεν χωράω σε καλούπια, ούτε φοράω ετικέτες. Είμαι μια τρελή που την βρίσκει με το να αποτυπώνει στο χαρτί, ότι βασανίζει το μυαλό και την ψυχή της. Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και η ζωή απρόβλεπτη.
Η δίψα της ψυχής μου για την γραφή είναι τόσο έντονη, κι αν κάτι έχω μάθει στην μικρή έως τώρα ζωή μου, είναι ότι όταν κάτι την καίει, είναι θέμα χρόνου να το κάνει πράξη.
Πολλά μπορώ να πω για εμένα, αλλά μου αρέσει να εξάπτω την φαντασία,να με ανακαλύπτουν και να διεκδικούν αυτό που έχω.
My moto: Love yourself and the universe will love you back, never give up, live and learn as much as you can.
