Πιο άγριοι οι άνθρωποι ακόμα και από τα θηρία της ζούγκλας
Δεν είναι ότι θέλω να σας κάνω να έχετε τύψεις.Να σας βάλω να σκεφτείτε θέλω.
Θέλω να σας ρωτήσω πόσο θα αγαπούσατε τα ζώα αν αντιστρέφαμε τους όρους και αυτά τα βασανιστήρια που τους κάνετε να σας τα έκαναν τα καλοκάγαθα ζωάκια;
Και δεν αναφέρομαι μόνο στο σκύλο και στη γάτα που υπάρχουν στα περισσότερα σπίτια και που ζουν βάσει των δικών σας κανόνων.
Αν δε θέλετε να ζευγαρώνουν τα ζωάκια που έχετε στα σπίτια σας να τα στειρώνετε και να μην πετάτε μετά τα κουτάβια τους ζωντανά στους κάδους των απορριμμάτων, γιατί αυτή η αγριότητα σας συγκαταλέγεται στα εγκλήματα.
Και σας ρωτώ τώρα; Σε κλουβί θα μπορούσε να ζήσει ο άνθρωπος; Γιατί τα πουλιά εκεί τα υποχρεώνουμε να ζουν. Εκεί τα φυλακίζουμε, ενώ θα έπρεπε να πετούν ελεύθερα και τα τιτιβίσματα τους να έκαναν την ημέρα μας υπέροχη από τις μελωδίες που θα μας χάριζαν καθώς θα πετούσαν χαρούμενα στον ουρανό.
Σίγουρα όλοι θα έχετε δει στην τηλεόραση ταυρομαχίες και σίγουρα θα έχετε θαυμάσει τον ταυρομάχο την ώρα που σκοτώνει τον ταύρο.
Σκέφτηκε άραγε κανείς ότι το άμοιρο αυτό ζώο επιτίθεται για να σώσει τη ζωή του; Σίγουρα κανείς δεν το σκέφτεται έτσι. Παρά μόνο ζητωκραυγάζει με τη φιέστα του ταυρομάχου που κάνει υποκλίσεις στο κοινό του δείχνοντας το κόκκινο πανί του με τον αιμόφυρτο ταύρο στα πόδια του.
Στο τσίρκο σίγουρα όλοι έχετε πάει. Αυτά τα άγρια ζώα που σας κάνουν υποκλίσεις τελειώνοντας το νούμερο τους, ξέρετε πόσο ξύλο έχουν φάει από τους θηριοδαμαστές τους για να μάθουν να κάνουν όλο αυτό το υπερθέαμα που σας παρουσιάζουν;
Θα μπορούσα να σας πω άλλα εκατό παραδείγματα για αυτά που κάνουμε στα ζώα και τα βασανίζουμε. Άλλοτε για να διασκεδάζουμε και άλλοτε γιατί θέλουμε να τα φυλακίσουμε με τον οποιοδήποτε τρόπο κάνοντάς τα να χάνουν το φυσικό τους περιβάλλον και τα αναγκάζουμε να ζουν όπως μας κάνει κέφι εμάς.
Βάρβαροι είμαστε οι άνθρωποι, πιο άγριοι ακόμα και από τα θηρία της ζούγκλας.
Μπορεί να μην αρέσουν σε όλους τα ζώα. Μπορεί να μην τα θέλετε στα σπίτια σας ή στη ζωή σας. Οφείλετε όμως να σέβεστε την ύπαρξή τους και να μην τα βασανίζετε με τόση αγριότητα.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
