Άραγε με θυμάσαι;
Post Views: 11
Άραγε περνώ ποτέ σαν σκέψη απ’το μυαλό σου;
Πλημμυρίζει ο νους σου με το μενεξεδί του ουρανού που δύει
και της ανατολής το φωτεινό γαλάζιο
σαν σχηματιστεί η μορφή μου;
Σε κατακλύζει μια ευωδιά φρέσκο κομμένης χλόης εν μέσω καταιγίδας
και ρίγανης στην κάψα του καλοκαιριού σαν με θυμηθείς;
Αν με θυμηθείς…
Άραγε με θυμάσαι;
Ή λησμονήθηκα σαν κάποιο κρίνο που ξέχασε να ανθίσει την άνοιξη;
Σαν κάποιο καλοκαίρι που αποφάσισε να αργήσει…
Η θύμηση μου σε εγκατέλειψε
σαν τα διαβατάρικα πουλιά,
που πέταξαν σε άλλους ουρανούς,
λίγο πιο ζεστούς,
λίγο πιο φωτεινούς;
Άραγε με προσμένεις;
Όπως προσμένει η δροσοσταλίδα
την πρωινή ομίχλη για να σχηματιστεί;
Όπως η ακτή προσδοκά το ρυθμικό, απαλό χάδι της θάλασσας;
Άραγε θα’ ρθεις;
Ή για πάντα θα περιμένω το ποτέ μας;
Φιλίνα Ιγνατιάδου
Post Views: 11
