Άνοιξε την πόρτα στο φως
Και έρχεται η στιγμή που αποφασίζεις ότι βαρέθηκες να περιμένεις να είναι οι συνθήκες κατάλληλες για να αλλάξεις αυτά που σε βαλτώνουν και που καρτερικά υπομένεις καταστάσεις που σε φθείρουν γιατί έτσι πρέπει να κάνεις.
Ανοίγεις την πόρτα και το φως της καινούριας μέρας που σου χαμογελάει σε κάνει να πιστέψεις ότι μπορείς να κάνεις τις συνθήκες κατάλληλες, τώρα.
Όχι για είσαι Θεάνθρωπος, άλλα γιατί βρήκες το θάρρος να παλέψεις με τις αντιξοότητες και να τις νικήσεις.
Ένα κλικ είναι το μυαλό, που μόλις το ακούσεις φεύγει στη στροφή χωρίς να σκεφτεί για δεύτερη φορά και άντε να το προλάβεις.
Το χαμόγελο που έχει ξεραθεί στα χείλη σου λαχταράει να ζωντανέψει.
Μαζεύεις τα πρέπει που φυλάκισες και τα πετάς στον αέρα να πάρουν ανάσα.
Τους δίνεις πάλι ζωή.
Έτσι απελευθερώνεις τα θέλω σου που διστακτικά προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια.
Αν δεν τα αρπάξεις από τα μαλλιά τώρα να πετάξετε παρέα μπορεί να μην έχεις άλλη ευκαιρία.
Η ζωή βρε για να καταλάβεις τι σου λέω γουστάρει τρέλα γιατί της αρέσει να χαμογελάει.
Αγαπάει και χαρίζει απλόχερα χαρά σε εκείνον που ξέρει να την ακολουθεί.
Αν δεν είσαι έτοιμος για όλα αυτά τότε κλείσε την πόρτα και μείνε στο σκοτάδι σου.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
