Μα περισσότερο απ’ όλα τα αλλά Φοβάμαι πως βαθαίνει εκείνο της θλίψης. Δυστυχώς, όταν πια έχουν περάσει τα χρόνια, συνειδητοποιείς με άσχημο τρόπο πως τελικά ισχύει αυτό που λέγαν οι παλιοί «όπως στρώνεις κοιμάσαι». Ζεις πια με αυτό το αποτέλεσμα και δυστυχώς πλέον δεν έχεις την επιλογή ή το χρόνο αν θες καλύτερα, να το αλλάξεις. Εκεί λοιπόν, στον απολογισμό, στο σημείο που δε σκεφτόσουν ποτέ ότι θα φτάσεις, έρχεσαι αντιμέτωπος με τη «δουλειά» που έκανες σε όλο σου το ταξίδι. Το ποσό καλός γονιός ήσουν, ποσό καλός σύζυγος, επαγγελματίας. Εκεί που οι επιλογές έχουν πια τελειώσει, κάθεσαι και είτε απολαμβάνεις το αποτέλεσμα είτε καταριέσαι τον ίδιο σου τον εαυτό για την κατάντια σου.
Η ποιότητα ζωής που έχεις τώρα εξαρτάται αποκλειστικά από το «τι έσπειρες» όταν ήσουν νεότερος. Αν είχες κοντά σου τα παιδιά σου, αν τα στήριζες, αν τους έδινες αγάπη, τώρα θα σε έχουν κοντά τους κι εκείνα. Αν ήσουν προνοητικός και σκεφτόσουν το μέλλον τις μέρες που η δουλειά σου πήγαινε καλά, τώρα θα ζεις με αξιοπρέπεια. Αν ήσουν ταπεινός, αν ζούσες χωρίς εγωισμό, αν ήξερες να κλείνεις τους λογαριασμούς σου και γενικά είχες ως τρόπο ζωής να κανείς το καλό τότε, εκείνο θα επιστρέψει σ’ εσένα τώρα που το έχεις ανάγκη.
Πολλοί μιλούν για το ταξίδι προς την αναζήτησή της αλήθειας σου. Για την ακρίβεια, ότι σου παίρνει μια ολόκληρη ζωή. Ότι απαιτεί συνεχή δουλειά με τον εαυτό σου και εξέλιξη. Ακόμα όμως κι έτσι, δε μιλάει κανείς για το ότι το δυσκολότερο δεν είναι να βρει κανείς την αλήθεια του αλλά το τι κάνει με αυτήν όταν τη βρει! Πώς θα την αξιοποιήσει, πόσο εύκολα θα την αποδεχτεί και θα την κάνει τρόπο ζωής. Δεν θα σου πει ποτέ κανείς πως είναι το μεγαλύτερο σου εφόδιο για την εξασφάλιση μιας πιο ποιοτικής ζωής όταν πια τα χρόνια σου περάσουν.
Η ηλικία βαθαίνει όλα τα συναισθήματα ναι, και τα καλά και τα άσχημα, μα δυστυχώς τα άσχημα αφήνουν πικρή γεύση σαν από αντιβίωση στο στόμα. Αυτό συμβαίνει γιατί εκείνα τα καλλιεργεί κάποιος για πολλά χρόνια μέσα του. Τόσα, που είναι πια ικανά να αναδύονται σαν αναθυμιάσεις από την ψυχή του. Επειδή λοιπόν ενδεχομένως δε θα βρεθεί κανείς άλλος να σε προβληματίσει πως όσο είμαστε νέοι έχουμε τη δυνατότητα να οδηγήσουμε τη ζωή μας όπως έχουμε σκεφτεί πως μας αξίζει να είναι, αφού μεγαλώσουμε και επειδή ως νεότεροι δεν βάζουμε ποτέ στο μυαλό μας ότι θα φτάσει μια μέρα που τα αισθήματα μας θα έχουν ενταθεί σε τέτοιο βαθμό που θα έχουμε την ανάγκη να εισπράττουμε αγάπη ως λόγο για να παλέψουμε την καθημερινότητα μας, ας προνοήσουμε και ας φανούμε πιο υποστηρικτικοί και πιο δοτικοί με τους ανθρώπους γύρω μας.
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
