Οδυσσέας Αλεπουδέλης λοιπόν, ο παγκοσμίως γνωστός ως Ελύτης. Εκείνος που όταν είχε ρωτηθεί γιατί επέλεξε αυτό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, είχε πει πως ξεκινάει από “Ελ” όπως και η Ελλάδα. Μια απάντηση τρυφερή και γλυκιά που σκιαγραφεί το προφίλ ενός ξεχωριστού ανθρώπου, μα αυτό αποτελεί ένα μόνο λιθαράκι της μοναδικής προσωπικότητάς του.
Διότι εκείνος μέσα από το έργο του κατάφερε να ξεδιπλώσει την ψυχή του, προσφέροντας στην πλάση την αιώνια παρουσία της. Μας άνοιξε έτσι το δρόμο της ελπίδας προς το όνειρο κι ας:
«Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου. Να μιλώ για σένα και για μένα.»
Αυτό δεν τον εμπόδισε να δοξάσει την αγάπη και τον έρωτα και να τα τοποθετήσει στον πιο ψηλό θρόνο αδιαφορώντας για το αν αυτά τα συναισθήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απτή ευτυχία. Αντιθέτως, πρόσφερε το θαυμασμό του και τις λέξεις του στο ανεκπλήρωτο, αγκαλιάζοντας το σαν απροστάτευτο μωρό μα με ισχυρή δύναμη. Δίνοντας θάρρος και ανακούφιση, μέσα από αυτά που ένιωθε ο ίδιος, στις καρδιές εκείνων που αγαπούν. Γιατί:
«Έτσι ή αλλιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από εκεί και πέρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τα ακούσουν.»
Ναι, δε δείλιασε πότε και δεν έκρυψε την αλήθεια του χάριν του χτισίματος μιας ψευτοηθικής και ωραιοποιημένης εικόνας του ποιητή και πάνω από όλα του ανθρώπου Οδυσσέα. Μέσα από τα ποιήματά του φώναξε την αγάπη, το πάθος, τη δύναμη για την υπεράσπιση των ιδανικών. Κάτι το οποίο του αναγνωρίστηκε από τους αναγνώστες του, τον ελληνικό χώρο μα και το διεθνή. Έτσι μέσα στις πάμπολλες διακρίσεις του υπάρχει και το Νόμπελ Λογοτεχνίας που του δόθηκε για το «Άξιον Εστί», και μας έδωσε έναν επιπλέον λόγο για να νοιώθουμε περήφανοι για αυτόν στους αιώνες.
Παράλληλα, το πνεύμα της γραφής του χαρακτηρίζεται από επαναστατικά και ασυμβίβαστα στοιχεία, τα οποία μας τόνισαν μέσω των ποιημάτων του πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, και ότι είναι χρέος μας να παλεύουμε για τα όνειρα μας χωρίς να δειλιάζουμε. Γιατί είναι σημαντικό να δικαιώνεις την ψυχούλα σου με το να:
« Πιάσε το πρέπει από το ιώτα και γδάρε το ίσα με το πι.»
Μας προέτρεψε λοιπόν να μη φοβόμαστε, και το κάνει ακόμα μέσα από το έργο του που μας το άφησε κληρονομία. Γιατί αν και:
«Όσο κι αν κανείς προσέχει,
όσο κι αν τα κυνηγά,
πάντα πάντα θα ’ναι αργά.»
Το σίγουρο λοιπόν είναι πως δεύτερη ζωή δεν έχει, οπότε αυτή καλό είναι να τη ζήσουμε μακριά από δισταγμούς, με όλη μας την καρδιά. Έχοντας σαν φυλαχτό τα λόγια του.
Ολόψυχα για τον Οδυσσέα Ελύτη,
Χριστίνα Ρογκάκου
“Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει.”
