Ο σταυρός του μαρτυρίου σου
Εσύ που σταυρώθηκες για την αγάπη, δείξε μας το δρόμο για να τον βαδίσουμε.
Σε εμάς τους ανθρώπους μόνο η κακία φωλιάζει στην ψυχή μας και μας κάνει να μην διαφέρουμε πολύ από τα τέρατα.
Επειδή ξεχνάμε εύκολα και νομίζουμε πως είμαστε άφθαρτοι, καθοδήγησε μας.
Δίδαξε μας ξανά. Μάθε μας να αγαπάμε.
Ξεχνάμε γρήγορα και μόνο αυτές τις Άγιες μέρες προσπαθούμε να μετριάσουμε αυτό το θηρίο που κρύβουμε μέσα μας. Μα αυτό δεν κρατάει για πολύ.
Όπου υπάρχει κακό, μόνο ανθρώπινο χέρι μπορεί να το έχει κάνει.
Εσύ μόνο να αγαπάμε μας έμαθες και εμείς κλείνουμε τα αυτιά μας ερμητικά στα λόγια σου.
Ξεχνάμε ότι μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε.
Ξεχνάμε τα πάθη που πέρασες για να μας σώσεις και να είμαστε σήμερα εδώ.
Δε μάθαμε τίποτα από αυτά που μας δίδαξες γιατί μας έφαγε ο εγωισμός, το μίσος, η συκοφαντία, η παλιανθρωπιά.
Συγχώρεσέ μας και οδήγησέ μας στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι ώστε η αγάπη να είναι ο μόνος δρόμος και σκοπός στη ζωή μας.
Ο σταυρός του μαρτυρίου σου ας μας ημερέψει και τα δάκρυά σου ας γίνουν οι δρόμοι για τη σωτηρία μας.
Καλή Ανάσταση στις ψυχές όλων μας.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
