Σήμερον κρεμάται επί ξύλου
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου.
Κρεμάται ο Υιός του Θεού. Σήμερον ο ουρανός θα κλάψει. Έγινε το Θέλημα Του. Οδηγήθηκε ο Υιός του με ταπείνωση και σταυρώθηκε. Ήλθε στον κόσμο για να μας διδάξει την Αγάπη. Να μας σηκώσει τις αμαρτίες. Να μας καθαγιάσει. Να μας δείξει τον έναν και αληθινό δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Ήλθε για να μας διδάξει την ευσπλαχνία και τη μετάνοια.
Επέτρεψε ο Πατέρας του να οδηγηθεί στο Γολγοθά, ή αλλιώς Κρανίου τόπο. Το επέτρεψε για τη δική μας σωτηρία. Ο Υιός του θα υπερνικήσει το θάνατο. Θα μας δείξει πως τίποτα δεν τελειώνει με το σωματικό θάνατο. Τον πνευματικό θάνατο να φοβόμαστε, μη χωριστεί η ψυχή μας και το πνεύμα μας από τη Βασιλεία του Θεού. Μα εδώ έρχεται να μας σώσει Εκείνος. Η Σταύρωση του. Η Ανάσταση του.
Μας δίδαξε να αγαπάμε, να συγχωρούμε. Να μετανοούμε. Να πιστεύουμε. Να μη φοβόμαστε το θάνατο. Να προετοιμαζόμαστε για τη μία και αληθινή ζωή. Τη δεύτερη και τελευταία που όμως δε θα είναι εδώ στη γη. Μα στις Θεϊκές Γειτονιές. Η αγάπη του προς εμάς τον οδήγησε στο μαρτυρικό λόφο. Να μας ανοίξει τα μάτια. Να μας διδάξει πως όλα εδώ έχουν ένα τέλος. Πως το κέρδος μας θα είναι να περάσουμε στη Βασιλεία του.
Ας μην ξεχνάμε τη φράση του Σολομώντα, «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης».
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
