Ο δρόμος της ταπεινότητας
Κάποιες στιγμές η πένα μας πρέπει να σκληραίνει. Πρέπει να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε πλήρως ότι είναι η ώρα να απαγκιστρωθούμε γρήγορα από αυτόν τον κόσμο, που λίγο έχει λοξοδρομήσει τώρα τελευταία, καθώς χαρακτηρίζεται από περίσσεια έπαρση.
Όσο και αν είμαστε πεπεισμένοι από κάποιους ότι αυτή η εποχή είναι ενδιαφέρουσα και ανεπανάληπτη, πρέπει να βρούμε το θάρρος να κοιτάξουμε κατάματα τον κόσμο και να απαγκιστρωθούμε από αυτά του τα χαρακτηριστικά.
Να πάμε τη σκέψη μας ένα βήμα παραπέρα.
Πρέπει να τρέξουμε μακριά από όλους αυτούς που μας συμβουλεύουν συνεχώς προσπαθώντας να μας πείσουν ότι δεν είμαστε τίποτα και να αντιληφθούμε τον πραγματικό μας ρόλο πάνω σε αυτόν τον πλανήτη.
Να καταλάβουμε πόσο σημαντικοί και πόσο ασήμαντοι είμαστε ταυτόχρονα.
Να κατανοήσουμε πλήρως το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής μας, βάζοντας δίπλα μας την υπεροψία που τώρα τελευταία χαρακτηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι των ανθρώπων.
Τολμώ να πω ότι ώρες ώρες την κάνουμε σύντροφό μας.
Ίσως χρειάζεται να την απαρνηθούμε κιόλας, για την εσωτερική μας γαλήνη.
Ο κόσμος μας μοιάζει πολύ αφηρημένος και εμείς είμαστε περαστικοί.
Διανύουμε μια πολύ σημαντική εποχή.
Και όσο και αν προσπαθούν να μας κατευνάσουν τις ανησυχητικές μας ερωτήσεις εμείς πρέπει να επιμείνουμε και το πιο σπουδαίο από όλα είναι να αρχίσουμε μόνοι μας να βρίσκουμε απαντήσεις στα ερωτήματά μας.
Η μοντέρνα απομόνωση της εποχής είναι ιδανική για να κάνουμε ένα γερό ξεκαθάρισμα μέσα μας και γύρω μας.
Αυτός ο αναβρασμός που επικρατεί μας βοηθάει να βρούμε βαθύτερα νοήματα που η καθημερινότητά μας και ο χρόνος που μας έλειπε δεν μας βοηθούσαν να το πραγματοποιήσουμε.
Είναι ώρα να κάτσουμε να κάνουμε μια ωραία και ήρεμη κουβέντα με τον εαυτό μας.
Να διαπιστώσουμε πόσο δίκαιοι είμαστε με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.
Να παρατηρήσουμε τις συμπεριφορές των ανθρώπων μας και να ξεκαθαρίσουμε τελικά ποιοι είναι δίπλα μας και ποιοι όχι.
Είναι μια καλή ευκαιρία να αφουγκραστούμε τις πραγματικές ανάγκες του εαυτού μας και χωρίς ίχνος εγωισμού να βάλουμε προτεραιότητα εμάς και τους γύρω μας.
Αυτή θα είναι μια προσωπική νίκη σε έναν ατομικό αγώνα.
Και ποιος ξέρει πόσες τέτοιες ευκαιρίες θα έχουμε στην ζωή μας;
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
